Po siedmiu latach zaniedbywania i ignorancji światowej sławy pianistka Charlotte odwiedza w domu swą córkę Evę. Ta, aby zaskoczyć matkę, sprowadza swą umysłowo chorą siostrę Helen, zamkniętą przed laty przez matkę w zakładzie dla obłąkanych. Napięcie między Charlotte i Evą zaczyna rosnąć uzmysławiając obu kobietom konieczność wyjaśnienia sobie wielu spraw.
Brak miłości powoduje niesamowite wyniszczenie organizmu. Bergman w niesamowity sposób
opisuje uczucia czwórki bohaterów. Matka, dwie córki oraz mąż jednej z córek. Cały kwadrat staje
się trapezem poprzez destrukcyjne życie matki... Jak można nie okazywać miłości własnym
dzieciom ? Jak można żyć tak egoistycznie...
że ten film ma budowę sonaty?
DO ROZMOWY - allegro, zwykle spokojne
ROZMOWA - adagio, zwykle szybkie i śpiewane (scena jest przegadana, to nie krytyka)
PO ROZMOWIE - allegro, znów spokojne
coś w tym jest, nie sądzicie?
film wielki, polecam
Mimo tego ze Eva wypominała matce wszystkie lata gdzie była przez nią nieszczęśliwa, to i tak
wyciąga do niej rękę. Wydaje mi się ze pokazuje to bezwarunkowa miłość do matki, mimo tego
ze jest zimnym, egoistycznym babskiem. Miłość która jest silniejsza od nienawiści.
Ale bezgraniczna miłość matki do dziecka nie...