WFF 2010, dzień drugi

Akcja filmu rozgrywa się w 2003 roku. Siły koalicyjne pod byle pretekstem wkroczyły do Iraku i zdetronizowały Husajna. Na świat zaczęły wychodzić sprawy, o których do niedawna tylko szeptano. W całym Iraku odkrywane są masowe groby, w których kopano zamordowanych więźniów politycznych. Makabryczną drogę przez świat zgliszczy i roztrzaskanych nadziei odbędą bohaterowie filmu: Kurdyjka, matka uwięzionego przed laty syna oraz jej wnuczek. Liczą, że ich ojciec żyje, że po upadku Saddama opuścił więzienie. DALEJ



"Dzieciństwo" to ponura wizja rodziny, w której chaos jest na porządku dziennym, a bierność matki "dla dobra dzieci" staje się największym grzechem. W takim świecie tylko opatrzność (albo duch-stróż) może ocalić dzieci przed zagubieniem swego "ja", a refleksja na temat błędów pojawia się wyłącznie w obliczu śmiertelnego zagrożenia. Carrera krytykuje kulturę macho, choć robi to nie wprost. Żadna z postaci nie jawi się na wskroś zła. Jednak u Carrery macho nie jest wcale mężczyzną silny, samcem alfa. To raczej mężczyzna potrafiący wykorzystać czystą siłę, za którą jednak kryją się wielkie słabości. DALEJ



O swoim losie Nawal milczała przez wiele, wiele lat. Dwójka jej dzieci, bliźnięta Jeanne i Simon, zostanie zmuszona do odkrywania prawdy o matce, kiedy ta zostanie złożona do grobu, a oni pozostaną z zaskakującym testamentem do wykonania. Dla nich również będzie to podróż przez piekło, która przekreśli wszystko, co wiedzą o sobie i swoim życiu. Choć dotknie ich ledwie echo cierpień matki, z trudem wytrzymają świadomość prawdy. Ta bowiem boli. O wyzwoleniu nie ma mowy, no chyba że jest się trupem. DALEJ



"Erratum" przypomina chwilami zły sen, w którym bardzo pragniemy wydostać się z jakiegoś miejsca, ale czym bardziej chcemy, tym mniej okazuje się to wykonalne. Próbujemy iść do przodu, ale im szybciej przebieramy nogami, tym bardziej się cofamy. Zaletą filmu jest sugestywne przedstawienie tego stanu. Jednak w pewnym momencie zmienia on, bardzo subtelnie, ton: Michał zaczyna rozwiązywać kilka spraw, staje twarzą w twarz z nowymi wyzwaniami. Czy uda mu się w końcu na nowo podjąć walkę albo po prostu – cieszyć się życiem? Nie otrzymamy prostej odpowiedzi na to pytanie. Ten film składa się z niedopowiedzeń, przemilczeń i momentów pustki. DALEJ





"Psy w kosmosie" zaczynają się z przytupem. Naładowane rockandrollową energią sceny wielkiego chaosu układają  się powoli w interesujący obrazek komuny założonej przez australijską młodzież w latach 70. (scenariusz filmu inspirowany był ponoć wspomnieniami Hutchinsa z początków kariery). Impreza goni imprezę, wciąż pojawiają się nowi ludzie, żadna używka nie może się zmarnować. Nieliczni lokatorzy, którzy próbują wieść ustabilizowany tryb życia, cierpią katusze – choć uważają się za lepszych, zazdroszczą znajomym łatwego seksu i braku stresów. DALEJ



Nuda, nic się nie dzieje. Kultowy cytat z "Rejsu" Marka Piwowskiego idealnie oddaje atmosferę panującą w miasteczku Little Rock. Z braku lepszych zajęć jego młodzi mieszkańcy regularnie sięgają po puszki z piwem i fajki z ziołem. Little Rock to brat bliźniak zabitej dechami dziury z "Ostatniego seansu filmowego" - te same puste twarze, pokryty grubą warstwą piachu krajobraz, brak perspektyw i marzeń. DALEJ



Na najprostszym poziomie "Milczące dusze" są historią dwóch facetów podróżujących przez Rosję w celu pochowania żony jednego z nich. Tania nie była ani zbyt urodziwa, ani szczególnie inteligentna, ale w oczach swego męża Mirona prezentowała się jako najpiękniejsza kobieta świata. Kiedyś bohater obmywał ciało żony wódką. Teraz zamierza owinąć je w koc, a potem spalić nad wodą. DALEJ



Jedna cela, siedem ciasno stłoczonych łóżek, siedem bardzo różnych kobiet. Różnią ich charaktery, doświadczenia i perspektywy na przyszłość. Na małej przestrzeni przebywają razem praktycznie przez 24 godziny na dobę. Te warunki sprawiają, że możemy obserwować ich charaktery skupione jak w soczewce. Bo zamknięcie uwydatnia dominujące cechy osobowości – bez przerwy nie da się udawać. Poza tym w zamknięciu, co wcale się nie wyklucza, przyjmuje się konkretną rolę. Pewny rodzaj gry, przedstawienia (ale nie dla kamery, tylko takiej zwyczajnej, codziennej) też w "Bad Girlsach" widzimy. Role pomiędzy więźniarkami są wyraźnie rozdzielone: recydywistka Bożenka przewodzi całej celi, jedna z młodszych dziewczyn wymaga porad i opieki itp. DALEJ



Bohaterem filmu jest Jitze, który przybywa do Tajpej na turniej gier. Dwudziestolatek jest mistrzem wirtualnych walk, żołnierzem, który wraz ze swoją drużyną z powodzeniem walczy na wszystkich frontach światowych konfliktów. Choć zachowuje zdrowy tryb życia, nie oznacza to wcale, że ma zdrowy stosunek do gier. Wykreowana rzeczywistość pochłania go całkowicie. Kiedy zatem brutalnie wejdzie w jego egzystencję realność śmierci i kruchość życia, zostanie wyprowadzony z równowagi. Konsekwencją tego będą problemy z ręką, które uniemożliwią mu grę na najwyższym poziomie i zainteresowanie "dziewczyną od masażu". DALEJ