Uważam ,że film idealnie ukazuję tak ciężką chorobę z pkt widzenia 12-latki. Na początku sądziłam, że bd to lekkie kino familijne bez jakichś głębszych niuansów opierających się o przebieg choroby, ale z każdą minutą uświadamiałam sobie, jak bardzo były błędne moje początkowe przypuszczenia. Z drugiej strony po takich poważnych wnioskach można byłoby się spodziewać się ukazania choroby na wysokim poziomie z wszystkimi towarzyszącymi jej "bonusami" oczami osoby dorosłej, co równie jest mylne ,a mimo to chwilami takie myśli przechodziły mi również przez głowę. Jednak w efekcie film w niewinny i subtelny sposób (jeżeli można to tak określić) pokazuje z jakiej perspektywy odbiera chorobę 12-letnia dziewczynka, która jest już na tyle duża by rozumieć powagę sytuacji i konsekwencje całej choroby ,ale nadal wiernie trwa przy swoich dziecięcych ideałach jakim jest np. hobby w postaci piłki nożnej. A przy tym wszystkim ukazane jeszcze relacje wśród rówieśników i to jak potrafią być oni empatyczni. Sądzę ,że nie przesadzę ,gdy napiszę ,że w wielu momentach nawet bardziej uczuciowi niż osoby dorosłe... i mogłabym tak pisać i pisać ,gdyż jestem na "świeżo" po jego obejrzeniu ,a cała masa uczuć mi towarzyszy ,ale podsumowując - z czystym sumieniem polecam ten film każdemu, uważam ,że jest on również bardzo dobrym filmem do obejrzenia wspólnie z rodziną.
PS. Poszukuję jeszcze tytułu piosenki lecącej na końcu, jeżeli ktoś go zna będę bardzo wdzięczna za inf. :)