Visconti - mistrz metafory. W swoich filmach - zawsze wielowymiarowych, pełnych prerafaelickich symboli i znaczeń - dokonuje sztuki niezwykłej, wręcz niemożliwej. Oglądając "Śmierć w Wenecji" czy jakikolwiek inny obraz przez niego stworzony, widz jest świadkiem powolnego zsuwania z rzeczywistości gęstego woalu. To, co zostaje odsłonięte poraża, bywa też bolesnym objawieniem, prawdą, której nie chcemy zaakceptować. Karnawał życia, ubywające ziarnka w klepsydrze, śmierć i jasnowłosa personifikacja życia, radości i pełnego blasku...
Wyrafinowane poczucie skończonego piękna w każdym kadrze, w każdej nucie.