Współczesna historia, która rozgrywa się w Warszawie 1-go sierpnia, podczas rocznicy Powstania Warszawskiego. W tym czasie dwoje ludzi stara się odnaleźć szczęście. Tomek (Paweł Tomaszewski) jest przepełniony żalem, smutkiem i goryczą po odejściu dziewczyny. Nie jest w stanie pozbierać się po takiej stracie. Przez ciągłe użalanie się nad sobą traci poczucie wartości. Chłopak nie widzi sensu życia. Natomiast z Teresą (Joanna Kulig) jest inaczej. To dziewczyna pełna pasji, ekspresji i wigoru. Otwarta na świat i do ludzi boryka się z jednym problemem - czasem, który jako bezlitosna wyrocznia, ciągle prze do przodu.

Akcja jego pełnometrażowego debiutu rozgrywa się w ciągu jednej, szczególnej doby - w rocznicę Powstania Warszawskiego. Bohaterowie filmu - Tomek i Teresa - poznają się, odbywają włóczęgę po mieście, miejscach przesyconych symbolika, wspomnieniami, w pewnym sensie śmiercią. Graja nieustannie przed sobą nawzajem, przybierają maski, kreują pozy. Wszystko po to, by uciec przed odpowiedzią na poważne pytania, właściwie i paradoksalnie takie same, jakie zadawali sobie ich rówieśnicy wyruszający do powstania. On jest zraniony po odejściu dziewczyny. Ale czy porzuciła go naprawdę? Ona to wulkan energii, zmieniający się jak kameleon, jak gdyby chciała spróbować wszystkiego i bała się, że zabraknie jej czasu. Czy słusznie? Czy rozbudzona dopiero co miłość pomoże im obojgu choć na chwile odnaleźć spokój?

Dwoje młodych "powstańców" w dzisiejszej Warszawie - mieście z biało czerwoną dziurą w brzuchu - rozciągniętym między współczesnością a historią, między życiem a śmiercią. Kłamią, nie mówią prawdy, mylą tropy. Ich problemem jest czas. Dlaczego? Rozwiązanie znajdziemy w finale. Akcja filmu przebiega w ciągu 24 godzin, 1 sierpnia w rocznicę Powstania Warszawskiego.

Dwójka młodych, bardzo samotnych ludzi spotyka się jednego dnia w Warszawie, 1-go sierpnia w rocznicę Powstania Warszawskiego. W tym czasie dwoje, bardzo samotnych, młodych ludzi będzie próbowało odnaleźć szczęście, którym być może jest nawet miłość. Chłopak widzi tylko swój ból po odejściu dziewczyny. Stracił przez to radość życia i zdolność empatii. Teresa wręcz przeciwnie, jest pełna pasji, otwarta na świat. Jej jedynym problemem jest natomiast czas.