Witam Pana.
Nie jestem może ekspertem do spraw kinematografii, ale nawet dla mnie - laika - przyczyna zastosowania różnych wartości wizualnych w tym filmie jest raczej oczywista.. Chodzi tu o kontrast, który nadaje temu obrazowi plastyczności, ekspresji. Nie rozumiem Pana zarzutu dotyczącego "płaskości" - co Pan przez to rozumie? Z jednej strony zarzuca Pan niejednorodność, z drugiej narzeka na "płaskość". Co do zarzutu "braku potencjalnych odbiorców" - Uważa Pan, że sztukę (A kino niewątpliwie sztuką jest) powinno się tworzyć "pod odbiorcę"? Cóż, zapewne "Jelenie na rykowisku" przypadłyby Panu do gustu. W końcu każdy zrozumie? :)

Pozdrawiam.

Proszę pokazać gdzie w mojej wypowiedzi użyłem słowa "płaskość", w którym to miejscu? Sztuka nie mająca żadnych odbiorców przestaje mieć sens jeśli w ogóle istnieje... Ja nie zarzucałem temu filmowi brak zrozumienia przez wszystkich odbiorców, tylko przez uczniów. Wie Pan odniosłem wrażenie, że Pan nie czyta tego co napisałem, a szkoda....Bo wysuwa Pan mylne tezy niestety dotyczące dotyczące całości mojej wypowiedzi, a także mojej skromnej osoby, której Pan w ogóle nie zna......

Ach, widocznie "piakość"(?) przeczytałem jako "płaskość".

Bardzo dokładnie przeczytałem pańskiego posta. Pisze pan o nieuzasadnionym zróżnicowaniu w formie plastycznej - wyjaśniłem jak to rozumiem.

Pisze Pan, że nie wie, do kogo jest skierowany ten film. A ja się pytam, w jakim celu Pan pyta? Oczekuje Pan odpowiedzi w stylu "Targetujemy nasze filmy na grupę wiekową 25-35 lat, głównie mężczyzn"? Raczej wątpię, wydawało mi się, że miał Pan raczej na myśli fakt, iż ten film powinien być bardziej nagięty pod konkretną grupę odbiorców, aby mieć rację bytu. W pańskim pytaniu wyczułem nutkę cynizmu.

Według mnie animacja jest rewelacyjna. Dualizm plastyczny jako alegoria odmiennych stanów świadomości oraz przeniesienia bohatera w czasie jest związany z filmem w sposób bezdyskusyjny. I dobrze - nie chciałabym zrezygnować ani z ujęć realistycznych (fragment w którym bohater dryfuje wśród wodnych lilii robi mi naprawdę dobrze), ani z przecudownej, zatopionej krainy wymalowanej na średniowiecznych ikonach. Oklaski za sceny zbiorowe, z konnym wojskiem zwłaszcza.

"Sztuka nie mająca żadnych odbiorców przestaje mieć sens" - o jak rany, nawet nie skomentuję. Za to chętnie odpowiem, kto powinien być odbiorcą tego konkretnie dzieła : TAK, uczniowie, bo trzeba wychowywać dzieci w otoczeniu DOBREJ sztuki filmowej, zamiast zanudzać podłymi ekranizacjami lektur, oraz TAK, bywalcy festiwali, bo to świetny film, a oni potrafią docenić kunszt wykonania. Argument "ciągłe odnoszenie do literackiego pierwowzoru burzy zupełnie odbiór" jest w tym kontekście niepoważny.

Ach, gdyby ktoś jeszcze miał pomysł doszukiwać się logiki i konsekwencji plastycznej na poziomie stwierdzenia "jeśli (...) zamek stylizowany jest na malarstwo ikonograficzne to skąd super realistyczne płomienie świec" to polecam, hm, przestać.

A ja nie przestanę, bo mnie to burzy odbiór. Przyprowadzanie dzieci do kina na siłę ma swoich zwolenników jak i co zrozumiałe przeciwników. I zdziwi się Pani , bowiem jako nauczyciel dyplomowany j.polskiego powiem, że za dużo doświadczyłem porażek tego typu myślenia i nie szedł bym już nigdy tą drogą. Żebyśmy dobrze się zrozumieli, mówimy o kinie artystycznym inspirowanym literaturą.
Moje stwierdzenie że "Sztuka nie mająca żadnych odbiorców przestaje mieć sens" dotyczyło stricte odbiorców i tylko ich.