W pełni się z tym zgadzam. (uwaga, spojlery!)
FIlm również ukazuje, że to człowiek ustanawia sobie granice, zarówno moralne jak i każde inne, jednak w tym wypadku akurat lepiej ich nie przekraczać. :)
Ktoś wspominał o szczęśliwym zakończeniu tego filmu, a to akurat stwierdzenie na wyrost.
Przede wszystkim nie podobała mi się przesadzona przemiana głównego bohatera po amputacji ręki (niesamowita pewność siebie, wczuł się w rolę bogatego "władcy świata").
No i na koniec:

"Zabawne, że całym światem rządzi 1% ludzi, czujących w sobie namiastkę Boga, którzy najwyraźniej się nudzą" :)

Takich granic najlepiej wcale nie przekraczać. Niestety takich ludzi jak główny bohater (może nie odrazu posuwających się do takich wyczynów) wbrew pozorom jest masa, niby mają jakieś hamulce z początku (ale to wynika z tchórzostwa a nie z np. rozwoju psychologicznego), ale co z tego jak wystarczy o kilka więcej bodźców aby podjąć takie karygodne działania. Znaczna większość ludzi to ciemna masa, która nie ma nawet ochoty do rozwoju psychicznego i duchowego. Myślę, ze pokazanie ludzkiej natury w taki dosadny sposób ma na celu przykuć uwagę większej liczby ludzi i nic po za tym. Choćby film Jabłka Adama pokazuje jak człowiek może się zmienić, ale tego filmu niewielu rozumie... w końcu czarny humor jest taki skomplikowany, a charakter symboliczny tej produkcji to dla wielu chyba nowość...

"takich ludzi jak główny bohater wbrew pozoromjest masa" - Zaryzykowałbym stwierdzenie, ze każdy człowiek jest dokładnie taki, po prostu taka jest ludzka natura. Nie mówię tutaj o dążeniu do bogactwa, ponieważ główny bohater z początku chce jedynie wyjść z długów, ciężkiej sytuacji, później zapewnić byt swojej rodzinie. Swoją drogą, po dłuższym zastanowieniu, moja ocena filmu jest dość wygórowana :D
Z kolei dziękuję, o "Jabłka Adama" nie słyszałem wcześniej, chętnie obejrzę.

spoko:)

Oj, daleko mu do Twojego porównania. Na pewno takim stara się być...