Spodziewałam się bomby, dostałam fajerwerki ze sklepu wszystko po 5 złotych. Dawno tak nie zawiódł mnie film, który był i jest opiewany ze wszystkich stron - a to za świetną grę "starego" Rourkego, a to za przekonującą rolę Basinger, a to za klimat, a to w końcu za seksualność, niby perwersyjną, niby delikatną. Z "multum kultowych scen" zapamiętam jedną - tą z kostkami lodu. Cała reszta przeszła w mojej głowie bez echa i zapewne za parę tygodni nie będę sobie mogła przypomnieć co tak naprawdę się w tym filmie wydarzyło. Cała psychologia tego obrazu jest właściwie podana na tacy - więc skoro nic nie trzeba rozgryzać, zaczynam się zwyczajnie nużyć. Ot, film o dwóch dorosłych ludziach, z których jeden ma pragnienie bycia "panem", a drugi nie do końca wie czego chce, chociaż wiele dotychczas rzeczy zakazanych zaczyna się jawić jako rzeczy interesujące, pociągające. Klimat filmu co najwyżej średni - dreszczyk na skórze miałam tylko podczas już wspomnianej scenie z kostkami lodu, i za to twórcom chwała, bo bez tego ten film już zupełnie straciłby wszelkie atuty.
Mooooocno się zawiodłam.