Kawał porządnego kina. Nie przygnębiające ale i nie patetyczne. Wojna pokazana w naturalistyczny ale malowniczy sposób. Zresztą prozaiczność jest chyba najsilniejszą stroną tego filmu. Bez zadęć, sztucznych fajerwerków, mitologii i patosu. Prosto i naturalnie czyli wiarygodnie i przekonująco. Świetne zdjęcia i pejzaże. Dobra muzyka i wolno, konsekwentnie podawana narracja. Reżyserowi nigdzie się nie śpieszyło i nikt go nie poganiał. Historia toczy się swoim rytmem i widz dojrzewa razem z bohaterami. Przy okazji trzeba także docenić umiejętne obsadzenie się Bondarczuka w roli Chochoła (nie nachalne a wartościowe). Intrygująca także postać chorążego Dygało. Film cenię również za to, że poruszając taką tematykę nie poszedł na łatwiznę czyli totalne epatowanie krwią, wnętrzościami i sadystyczną brutalnością. Do tego prawie już "mityczne", historyczne okoliczności - Afganistan i rozpad ZSRR.