Witam, zanim wybrałem się na film, obejrzałem zwiastun, który mnie zaciekawił. Film miał
obsadę, która mnie zaciekawiła. Dodatkowo, był na podstawie książki autora, który wystrzelił
światu "To nie jest kraj dla starych ludzi", "Krwawy południk", "W ciemność" czy "Drogę".
Wszystko za nim przemawiało.
Po seansie byłem wstrząśnięty- tym, jak dobry film to jest.
Historia o tym, że najlepsze zamiary mogą mieć najgorsze konsekwencje, o tym, że najbardziej
cierpią najmniej winni, o tym, że w obliczu klęski pozostajesz sam, o tym, że mimo tego kim
wydaje ci się, że jesteś, nikogo nie obchodzisz. Przede wszystkim o tym, na przekór 99%
filmów, które się nam sprzedaje z zachodu, ale nie na przekór życiu - nie istnieje coś takiego
jak odkupienie win.
Film ma fantastyczny klimat. Mimo otwartych planów czujemy ciągle tą klaustrofobiczną
paranoję. Napięcie rosnące z każdą minutą filmu. Wiemy, że wszystko co dobre, prędzej czy
później się zakończy, nie wiemy jak (możemy się domyślać) i jak mocno, ale wiemy, że to
nastąpi.
Film wokół zasady Czechowa ( "Jeśli w pierwszym akcie sztuki na ścianie wisi broń, to w
ostatnim akcie koniecznie musi wystrzelić" ) buduje wszystkie dialogi między bohaterami, co
jest fenomenalnym zabiegiem, bo dla uważnego widza, cały film staje się pod koniec jednym,
kompletnym, przemyślanym dziełem. Nic nie jest tu przypadkiem, żadne słowo nie jest rzucone
na wiatr, a bohaterowie zdają się to podświadomie widzieć i wyczuwać ich prawdziwy sens.
Film buduje cały klimat wokół wiszącej w powietrzu groźby. Do tego groźba staje się realna i
spada na widza lawiną pod sam koniec filmu, wiemy, że do tego wszystkiego dojdzie, ale nie
jesteśmy na to gotowi. Bohaterka filmu w ostatnim dialogu wspomina o niewyobrażalnej rzezi,
która nastąpi. Tylko, że ona już nastąpiła, nie pierwsza, nie ostatnia. Prawdopodobnie jedna z
wielu i tak jak wiele innych, nikogo nie będzie niedługo obchodzić. Film pokazuje jak wszystko
jest małe, jak coś, co dla kogoś jest tragedią, dla kogoś innego jest tylko pijakiem w pomiętej
koszuli, bo każdy ma tam swoją osobistą tragedię. Kolejny słoneczny dzień na pograniczu.
Dla kogoś kto przyszedł do kina pogadać, zjeść popcorn i popatrzeć na akcję film może być
chaotyczny w odbiorze, może być nudny dla kogoś, kto nie umie się należycie skupić i 'wejść'
w obraz, dlatego ogromna szkoda, że tacy ludzie go głównie oceniają. Ten film to nie
rozrywka, to obraz, który tylko ktoś potrafiący odpowiednio podejść do sztuki, prawdziwie
doceni.
Jak już pisałem na wstępie, film mną wstrząsnął. Był świetny, ale polecę go niewielu osobom,
bo wiem, jak niewiele osób będzie w stanie odebrać go w trochę inny sposób, niż odbiera się
Magic Mike.