Zgadzam się. Film zdecydowanie wart obejrzenia. Dla mnie największym jego atutem były fragmenty bezdialogowe -- bardzo ładne kadry i urzekające, subtelne operowanie obrazem dla wyrażenia nastrojów, przeżyć wewnętrznych, uczuć. Oczywiście, ogromną zasługę mieli w tym również młodzi aktorzy i sposób ich poprowadzenia oraz bardzo świetna muzyka, doskonale współgrająca z obrazem.

Moja ocena, to 6, bo scenariusz jednak dość słaby. Ja wiem, że ówczesne kino młodzieżowe było obarczone obowiązkiem wychowawczym i musiało pokazywać sytuacje oraz problemy standardowe, uniwersalne, a przez to mające charakter sztucznych konstruktów, ale ten film zaniża średnią jeśli chodzi o naturalność. Sprawa zegarka, stanowiąca oś fabularną, jest mocno dęta, a koflikt między stronami, podobnie jak poczucie krzywdy i niesprawiedliwego osądu, jakich doświadcza Agnieszka, przybrały formę mocno koturnuwą i manieryczną. Trudno również nabrać przekonania do "angstu" młodej dziewczyny, której relacje z rodzicami wydają się być dość harmonijne, podobnie jak jej "funkcjonowanie w grupie rówieśniczej". Dialogi też w większości są bardzo sztywne. Ale to wszystko wina scenariusza: aktorzy wyznaczone sobie role wypełniają wzorowo: to role i fabuła są mocno niedopracowane. Przy czym wątek rodzącego się między Agnieszką i Krzysztofem uczucia jest udany i przedstawiony ujmująco.

Dla niego, dla dobrej gry młodych aktorów, dla ładnych kadrów i bardzo pasującej do nich muzyki warto obejrzeć ten film.