Cóż, życie przerosło sztukę. Historia opowiedziany w tym filmie jest zupełnie niezwykła. Oto młoda Żydówka żyje w samej paszczy lwa, tuż pod czujnym okiem Hitlera. Obok pracy w nazistowskiej gazecie spędza życie pomagając innym wydostać się z upadającego imperium i romansowaniem z blondwłosą aryjką. Mamy więc tutaj do czynienia nie tylko z Żydówką ale także z miłością homoseksualną. Za każdą z tych rzeczy groziła śmierć. Niestety film rozczarował mnie. Wydaje mi się, że reżyser nie bardzo wiedział, jak chce to opowiedzieć. Wyraźnie widać, że starał się uniknąć hollywoodzkiego sentymentalizmu, ale nie bardzo wiedział, co wstawić na to miejsce. Dodatkowo denerwowało mnie to, że zbyt wiele rzeczy mówiono, opowiadano zamiast to pokazać. I jeszcze ta nadmiernie ekspresyjna gra (a może taki charakter miała bohaterka?). To wszystko dobre jest dla teatru, ale w kinie ma się kamery i można to pokazać. Tymczasem miałem niekiedy wrażenie, że kamera jest intruzem, wdziera się pomiędzy postaci, ogałace je z intymności, zamiast pozostać w tle. Powyższe uwagi dotyczą głównie pierwszej części filmu. Później film zaczyna robić już lepsze wrażenie.