Zgadzam się strasznie słaby flm. Musiałem zrobić kilka przerw żeby dotrwać do końca. Słaba fabuła, słabe zdjęcia, słabe kostiumy, scenografia, muzyki to nawet nie zauważyłem, świat sztuki wogóle jakś sztuczny spłaszczony wogóle nie prawdziwy. Jak tak wyglądają ASP w USA to im współczuję. Sztuka jest gdzieś zepchnięta na 10 plan. Główny bohater przemienia marzenia byća wspaniałym artystą (co wogóle jest samo w sobie dziecinne) w chęć poderwania jakiejś tam modelki. Policjant robi furore swoimi malowidłami. Główny wontek dotyczy seryjnego mordercy. No zero zero spójności. A może właśnie tak postrzega artystów społeczeństwo pff no ne wiem. Smutny bezsensowny film o niewiadomo czym. Nic z niego nie wyniosłem. Na mój gust naciągane 3 na szynach w skali do 10.

Dlaczego uważasz że, jak się wyrażasz, "marzenia o byciu wspaniałym artystą" są dziecinne ?

Marzenia nie są złe:) Nie wiem co mam Ci napisać, każde dziecko marzy by być kims wspaniałym strażakiem, policjantem, astronautą to dziecinne marzenia. Rzeczywistość jest inna. To co napisałem powyżej odosi się do filmu i sposób jaki robi to nasz bohater jest dziecinne naprawdę i śmieszne w dodatku. Zresztą pokazuje jak pragnie być tym wspaniałym artystą wystawiając nie swoje prace. Dziecinne w marzeniu o byciu wspaniałym artystą jest też to, że w takim podejściu cel jest najważniejszy a nie droga. Znam kilku wspaniałych artystów i z tego co wiem ich marzeniem nie było bycie wspaniałym artystą.
Mógłyb Ci tu jeszcze pisac i pisać co o tym sądze ale chyba starczy. Jak coś to pisz. Pozdrawiam :)

Po prostu zrozumiałam, że uważasz marzenia za coś złego. Według mnie bez celu nie ma drogi. Jeżeli nie masz celu, nie wiesz czego chcesz to zmierzasz donikąd. Do niczego nie dojdziesz, chyba, że znajdziesz jakiś cel i zaczniesz do niego zmierzać. Bo to właśnie cel, czyli np. marzenia motywują do działania. Oczywiście, nie mówię o ludziach, którzy o czymś marzą ale nic z tym nie robią. A co do dziecinności tego, że cel jest ważniejszy od drogi. Według mnie albo faktycznie tak jest albo są równoważne. Wiadomo przecież, że do celu trzeba jakoś dotrzeć, czyli wiąże się on z drogą, jednak to nie droga motywuje nas do podążania ale cel. Droga bez celu na końcu jes tylko drogą. Nie ma w niej nic istotnego, po prostu idziemy, może gdzieś dojdziemy. Nie to nie. Dopiero mając cel droga nabiera jakieś wartości.

Co do bycia artystą to w ogóle trochę inna sprawa. Bo można być artstą z powołania i wtedy rzeczywiście, cel nie jest ważny, ważna jest droga, cały proces twórczy. Tylko to się liczy dla takiego artysty.
Ale można też być innym artystą, również trochę z powołania, ale z marzeniam o zostaniu wielkim artystą. Wtedy cel motywuje takiego artystę do większej pracy, ćwiczeń.
Można też być oczywiście beznadziejnym artystą z celem, do którego idzie się omijając cały proces twórczy, czyli jakąkolwiek ciężką pracę. Wtedy cel jest ważniejszy od drogi, ale w tym wypadku (nie tak jak w tym, który wspomniałam wyżej, w pierwszym hmm... akapicie) faktycznie jest to złe i dziecinne. Za pewne taki właśnie przypadek miałeś na myśli. :)

Filmu jeszcze nie obejrzałam więc dlatego pewnie nie zrozumiałam co masz na myśli mówiąc o dziecinności marzenia.

Tak podsumowując mogą być dwie strony tego, że cel jest ważniejszy od drogi. W zależności od przypadku jest to dziecinne lub nie. Zależy od motywacji.

Ja tak sądzę. Możesz sądzić oczywiście inaczej :)
Również pozdrawiam.

No to nie zachęcam do oglądania:) Ale wybór należy do Ciebie.

Nie wiemy co to satyra co?

Satyra, satyrą- dla mnie ten film był po prostu nudny.