Gdy wyczytałem w opisie do tego filmu, że akcja toczy się na
terenie naszego kraju, postanowiłem przekonać się na
własnej skórze, na ile w tym wszystkim jest tej naszej
''polskości''. Pokusa okazała się silniejsza, bo doszła do tego
jeszcze połowa rodzimej obsady w tejże produkcji.
Oczywiście sam tytuł nie zwiastował raczej niczego
porządnego, bo jest nie tyle tajemniczy co banalny.
Już w pierwszych scenach, naszym oczom ukazuje się postać
grana przez młodego Żmijewskiego, który i tak długo nie
zabawia na ekranie, ale bez którego w ogóle nie byłoby tego
''akcyjniaka''. Później kierujemy się wraz z Frankiem do naszej
ojczyzny, gdzie ukazuje nam się ''cudowny'' obraz lat 90-tych,
cała masa ''podwórkowej'', niezapomnianej motoryzacji, i....
cholerny ogrom głupot, przekłamań i niedorzeczności.
W kadrach możemy dostrzec furmanki, a gdy kamery wędrują
przez praski targ, zaczyna się istne piekło. Bazarek wylatuje w
powietrze, zewsząd nadjeżdżają policyjne Nyski, ba akcja
której jesteśmy świadkami, po prostu palce lizać.
Poza tym zaobserwować można również niezapomniany
taniec ala konwulsje w wykonaniu Anny (Trzepiecińska).
W przeciągu 85 minut eksplodują trzy dorodne ''żuczki'' (wręcz
muzealne eksponaty), główny bohater odwiedza Zakroczym,
dowiadujemy się, że Nisko leży u podnóża Karpat(!!!), że
Rosjanie to niecywilizowani ludzie, że inspektor Bielski to
''pedał'', albo że polskie przysłowie brzmi ''nie pal i nie pij, a
umrzesz zdrowo''. Innymi słowy, Amerykanie znów pokazali
popis ignorancji i niewiedzy na temat naszego państwa i nas
samych. Rozumiem ich wciskanie kitu innym o własnym
kraju, ale żeby uczyć nas geografii i obyczajów o Polsce? To
jakaś kpina! Tak, że tytułowy gniew bardziej ja kieruję na nich,
niż Frank ... wiadomo do kogo.
Fabuła to kolejna kupa bzdur i idiotyzmów, a sceny jedna po
drugiej ociekają kiczem i tandetą. Po prostu jedna wielka
beczka śmiechu.
Film ''pogrzany'' jest koszmarną muzyką, a główny nacisk
nastawia się na tanie efekciarstwo. Strzelanki i wybuchy mają
przesłonić zapewne niedostatki scenariuszowe oraz słabą
grę aktorską, bo Griffith prezentuje się pożal się Boże.
Gdyby nie nasza ''epizodyczna'' ekipa w gronie Niemczyk,
Zieliński, Trzepiecińska czy chociażby Ostałowska, (pomimo
iż także wypadli oni blado), najjaśniejszy punkt filmu czyli
Rutger Hauer, Polska motoryzacja (szkoda tylko tych Żuków),
Polonez ala Borewicz, i to że akcja dzieje się u nas, za cholerę
nie przyznałbym ''Aniołowi śmierci'' nawet tego 3/10. A no i
dorzucę do tego jeszcze przynajmniej dwa teksty, które zwaliły
mnie dosłownie z nóg:
- ''Nie zgadniesz. Będziemy w Teleekspresie mój drogi'' hehe
- ''Mógłby mi pan pomóc nieść torby? Niestety bolą mnie
plecy'' - dżentelmen po ch...
Ogólnie cała ta produkcja klasy B czy nawet C(?), dostaje ode
mnie trochę śmiechu z politowania i tą marną ocenę, za całą
masę głupot, kłamstw i naciągnięć. Nigdy więcej, ale inni
mogą śmiało powspominać i ... poszydzić :)
Pozdrawiam