Zacznijmy od tego, ze to nie jest zwykła polska komedia, a raczej tragikomedia, jest zrobiona całkowicie inaczej właśnie przez nietypową strukturę czyli jej epizodyczność jest czymś innym czego brakowało w polskim kinie, może nie tyle co brakowało, ale zawsze zostawało źle spełniane. Chodzi o to ,ze cały film opiera się na kilku osobnych historiach ludzi, które w pewnym momencie filmu narastają i zbiegają się w spójna całość . Na samym początku nikt nie jest ze sobą powiązany ,lecz każdemu z nich towarzyszą te same emocje, czyli tytułowy ,,Atak paniki,,. Jest to debiut reżysera ( Paweł Maślona), jednakże aktorzy w filmie są świetnie poprowadzeni, a ich dialogi są błyskotliwe i w żadnym nie ma grama sztuczności. Jeśli jesteśmy już przy grze aktorskiej jest to jedna z lepszych rzeczy w tym filmie, dobranie aktorów ,którzy kojarzeni są raczej z rolami innego typu jak Artur Żmijewski czy postawienie na nowe twarze w kinie (Bartłomiej Kotscheedoff, Aleksandra Pisula), nie mozemy tez zapomnieć o roli Magdaleny Poplowskiej wraz z Grzegorzem Damięckim, dobór aktorów nie mógł być lepszy. Wspaniała rzeczą w tej produkcji jest również montaż (Agnieszka Glińska) i muzyka (Radzimir Dębski), które idealnie się ze sobą uzupełniają. Przejścia nie są wstawiane bez przemyślenia, przenosząc nas z wątku na wątek bez jakiegokolwiek sensu, tylko za każdym razem wynika to z tego co się dzieje.
Cały film tworzy rewelacyjna całość, myślę że warto wybrać się na niego do kina, po to żeby poczuć te same emocje i narastające napięcie które towarzysza odgrywających role aktorom.