Z bardzo dużym entuzjazmem i oczekiwaniami zasiadłem do oglądania Atlasu Chmur, tym
bardziej, że bliscy znajomi gorąco mi go polecili. Po trzech godzinach seansu z początkowego
entuzjazmu została tylko wyłącznie irytacja zmarnowanym czasem i ogromne znużenie - trzy
godziny... no właśnie, czego? Kompletnie nic nie dotarło do mnie z przedstawionego mi obrazu.
Nic a nic. Nie dała mi o sobie znać żadna puenta. Nie widziałem żadnego spoiwa, które łączyłoby
przedstawione historie. To tak, jakbym dobrał 5 różnych filmów w których występuje kilku tych
samych aktorów, wybrał z każdego filmu kilka mniej lub bardziej ciekawych epizodów i w
zasadzie ułożyłbym je całkowicie w losowej kolejności w jeden obraz (CZYŻ NIE?). Już nie chodzi
o lichą charakteryzację, czy jakieś niuanse techniczne bo to nie jest dla mnie najważniejsze. Co
prawda jedna czy dwie historie indywidualnie wzbudziły jakieś tam zainteresowanie ale to za
mało. Jedynym, dość lichym i infantylnym wyzwaniem było identyfikacja postaci w różnych
scenach. To również za mało. Być może czyjaś fascynacja tematem reinkarnacji, transcendencji,
może mistycyzmu pomaga w obcowaniu z tego typu obrazami - we mnie film ten nic nie zostawił.
Ciekaw jestem jak jest z książką, może warto po nią sięgnąć, jednak po doświadczeniu z filmem
jestem pewien, że długo pozostanie poza zasięgiem moich zainteresowań.