tak ! definitywnie numer jeden ...

W pełni popieram! Najlepsza postać tego filmu, świetnie wykreowana.

dokładnie! oscar całkowicie zasłużony

Dostał za to Oscara ? , ooo, brawo, zresztą nie jest dziwne, jego rola najbardziej potrafi utkwić w pamięci. No i jego obecność na planie spaja też wszystkie akty tej opowieści.

Bez dwóch zdań. Magnetyczna postać przykuwająca oko.

Moim zdaniem jeśli chodzi jednak o grę aktorską świetny był także Pitt a co do mojej ulubionej roli to bez wątpienia Joker Heath Ledgera z Dark Knight ;)

A co powiesz na kreację Jokera przez Joaquina Phoenixa?

O wiele lepsza niż Waltza. Waltza jest trochę przerysowana i karykaturalna.

Oczywiście się zgadzam. Waltz zagrał chyba rolę swojego życia a jeśli nie to z zapartym tchem czekam na kolejne:P W Django tez zagrał bardzo fajnie ale potencjał roli był zdecydowanie mniejszy.

Tak, film obejrzałam kilka lat temu i tylko Waltza pamiętam.

Tylko dzięki postaci granej przez Waltza nie dałem filmowi jedynki. Jeden z najlepszych "czarnych charakterów" w historii kina. Ale filmu i tak nie ratuje.

Film broni się sam.

Trudno porównywać, bo każda z tych ról to inna postać i film, ale zagrał to fenomenalnie

Z tym porównaniem do Marlona Brando z Ojca Chrzestnego chyba Cię trochę poniosło. Tam mieliśmy do czynienia z główną postacią filmu kultowego, tu zaś postać drugoplanowa z filmu II ligi. Waltz był bardzo dobry ale nie przesadzajmy. Podobnych ról dobrze zagranych można wskazać wiele, a kreacji na miarę Don Vito - może kilka.

Brawo za odmienne zdanie. Zgadzam się

Proszę podać te kilka propozycji. Jestem ciekaw

Christopher Waltz jest tutaj z pewnością godny zapamiętania. Film obejrzałam po raz pierwszy z dość dużym opóznieniem, to mój wczorajszy seans, zatem niemalże na gorąco odniosę się do kilku kwestii, na początek z dość ogólnym wrażeniem, iż mój wczorajszy seans przekonał mnie jeszcze dogłębniej iż jak się okazuje, ostatecznie nie przepadam za kinem Quentina Tarantino. Choć przyznam, że postaci w jego filmach dają się zapamiętać i są na tyle zróżnicowane w odbiorze, w swoim dość specyficznym rysie opisowym, iż koniec końców, jakby nie było, nie da się przejść obojętnym i nie da się nie wspomnieć o Tarantino, jako artyście, który w zasadzie opowiada w dość ciekawy i wyjątkowy sposób. Z filmu wybrałbym dwie postaci, jako godne, by o nich wspomnieć, i to na pewno byłby wspomniany już wcześniej Christopher Waltz, a także odtwórczyni roli młodej Żydówki, naznaczonej piętnem wojennego dramatu, Melanie Laurent... na wspomnienie owych postaci, ich wspólnie jedzony strucel... z grą pozorów - zwłaszcza ze strony dziewczyny, w dość jakże nietypowej, kuriozalnej przecież wręcz sytuacji, to jedna z ciekawszych scen; a takich scen jest tutaj znacznie więcej, z napięciem sytuacyjnym, nie inaczej jak wręcz udzielającym się, wprawiającym również i widza w nerwowy stan oczekiwania... oczekiwania tak naprawdę na cud, niejako z chęcią, by aż samemu owej tragicznej sytuacji podołać, niejako dopingując, choćby wspomnianą postać dziewczyny, a także innych, w swoim położeniu, niekiedy niewygodnym, innym razem dość trudnym, a co by nie mówić, jak ostatecznie powtórzę - tragicznym. Stąd reasumując, film jest w swojej konwencji na pewno ciekawy, choć z przemocą jak dla mnie dość rozbuchaną - a jakże by inaczej w przypadku tego twórcy; natomiast liczę, iż film nie zbiera owoców zła, w postaci gloryfikacji czystej, samej w sobie, przemocy, a rzeczywiście zahacza o głębszą refleksję i ma to wydźwięk znacznie szlachetniejszy, niż mogłoby się z pozoru wydawać.
Jaki jest odbiór tego rodzaju kina - liczę, że godny czasów, o których film opowiada. A film to swoiste wahania sinusoidy, i nieustanne chodzenie wręcz po niej, w czym twórca odnajduje się chyba najlepiej, i tworząc swego rodzaju groteskę, skupia najpewniej uwagę widza i daje się zapamiętać jako artysta wręcz nieobliczalny, z dość autorskim podejściem do swoich wybranych tematów.

Tak ta scena rzeczywiście była mocna, dziewczyna musiała mieć nerwy ze stali. Taka herbatka ze śmiertelnym wrogiem. Napięcie jakie wywołuje u widza jest iście fenomenalne. Co do Tarantino można w istocie napisać całe biblioteki o twórczości tego reżysera. Umiejętnie łączy lekkie, komediowe wątki z niewątpliwymi tragediami czasów wojny celowo drażniąc nasz zmysł segregacji i kategoryzacji treści. Farsa przenika się tutaj z dramatem wojny i istnymi potworami w ludzkiej skórze. Dostaliśmy opowieść o grupie śmiałków, która dysząc rządzą zemsty pławi się w okrucieństwie i dokonuje najbardziej zuchwałego nieprzemyślanego i niebywale też komediowego zamachu mającego zmienić bieg wojny.

I ta umiejętność stanowi właśnie o jego sukcesie, z jednej strony wydaje się być człowiekiem podchodzącym dość swobodnie do tematu przemocy, z drugiej strony cała ta farsa to efekt śmiechu przez łzy, zaklęcie rzeczywistości... bo przecież jak nie ma się z czego faktycznie śmiać, to może odczarujmy ten cały dramat... Trochę mi się podoba, bo przecież Jak rozpętałem II wojnę światową też ma np. swój unikatowy klimat.

Zgadzam się w 100%.
Jeden z moich ukochanych i ulubionych aktorów <3

Co tu dużo mówić, zgadzam się z przedmówczynią. Wspaniale zagrana postać. Ironiczna lekkość bytu nazistowskiego oficera.

Ja średnio to czuję... Chyba nie do końca mój typ filmu, ale hołd dla Brada :)

HM, stawiam na równi obok Al'a w Ojcu Chrzestnym, ale do Vito trochę brakuje.

Lata 2007-2009 to lata największych i ikonicznych czarnych charakterów oraz oscarowych:
2007 - Anton Chigurh z No Country for old man
2008 - Joker z The Dark Knight
2009 - Hans Landa z Inglourious Basterds

Łał o szkoda że żaden w późniejszy nie dorównał tym trzem choć zdarzali się świetni lub po prostu Fajni Złoczyńcy (tylko szkoda że nie Oscarowi) jak: Loki, Thanos, Ultron i Killmonger z MCU, Pan Epps z Zniewolonego, John Fitzgerald z Zjawy, Wilson Fisk z Daredevila, Koba z Ewolucji Planety małp, Smaug z Hobbita, ba nawet Kylo ren czy Orson Krennik ze Star wars (tych Disney'owych gdzie narzekań i kontrowersji nie było wtedy mocnych) ale i tak nie był to poziom tej trójki.

Dokładnie. Jego kreacja to majstersztyk, ale praktycznie wszystkie zarówno damskie jak i męski postaci w tym filmie grają wybornie.

genialnie zagrał, aż muszę obejrzeć jakieś jego wypowiedzi, aby zobaczyć na ile to on, a na ile gra. Wielu aktorów jak gra, to wbrew pozorom wcale nie odbiega od swoich zachowań wrodzonych (tj tak jak się zachowują w życiu codziennym)... przykładem (choć niedocenionym) jest Tom Wilson, który zagrał Biffa w BTTF. On tam zagrał rewelacyjnie, to jest 100% gry. On jest przeciwieństwem charakteru, który zagrał -posłuchałem go na różnych wywiadach. Nawet gdy występuje w standup / swoim występie, to on zupełnie w żadnym % ani na moment nie przypomina BIFFa (zarówno gdy był młody jak i obecnie). Według mnie to rzadkość. Dla przykładu u jego kolegi z planu Michaela J Foxie już nie widziałem takiej mocnej różnicy pomiędzy tym jakie pokazuje emocje / mimikę / ruchy / itd w filmach , a w życiu codziennym. Odgrywa swoje role ale nie odbiegając bardzo mocno od tego jaki jest... o ile mnie dobrze zrozumiecie.

Film oglądałem dawno, ale kilka dni temu obejrzałem ponownie i zacząłem bardziej patrzeć na grę aktorów i stąd zaciekawienie takie :)

On był w ch...j lepszu niz ten opasły Brando. Ta jego faszystowska wredota okraszona kindersztubą i etykietą to po prostu mistrzostwo

Jeśli podoba wam się to żydowskie gówno to macie nieźle nasrane w głowie

rola Cristophera waltza majstersztyk ale film beznadziejny imo