Haha miałam właśnie napisać komentarz o tym samym tytule. Zgadzam się, byłam na tym filmie w kinie, dużo szumu, a tak naprawdę dno opakowane w ładny papierek. I te przerywniki ludzi, którzy recytują wiersze, co to miało być? Żadnego doświadczenia pokoleniowego, nic, tylko jakieś migawki, nie, nie, nie... Spodziewałam się dużo, ale rozczarowanie było bolesne.

To prawda mamrotał te wiersze jak ja na na polaku paręnaście lat temu.

Baczyński był poetą, nie recytatorem. To, że mamrota te wiersze to zabieg celowy - młody, niedoceniony jeszcze poeta przedstawia swoją twórczość ówczesnym autorytetom (m.in. Kazimierzowi Wyce) i był tym faktem na pewno zdenerwowany. Nigdzie też nie czytałam, że był wspaniałym oratorem, raczej nieśmiałym i skrytym geniuszem. Takie przedstawienie Baczyńskiego czyni go bardziej ludzkim i prawdziwym. Mówić, że Kościukiewicz nie potrafi grać to spore nadużycie. Właśnie to, że tylu ludzi nie zauważyło, że jego dukanie to element gry, postaci świadczy o tym, że aktorem jest co najmniej niezłym.