Muszę przyznać, że Barabasz jest dziwnym filmem. Historia głównego bohatera, zdaje się nie mieć żadnego punktu kulminacyjnego. Owszem spotyka on Jezusa i to spotkanie zmienia, w pewien sposób jego życie, ale nie oszukujmy się, chyba nie tego oczekiwaliśmy. Nie za bardzo wiem co twórcy chcieli nam przekazać. Film jest superprodukcją rodem z Hollywood, ale pozbawioną tego pazura, wielopłaszczyznowej historii, przepychu, podniosłej muzyki, która czyniła z filmów takich jak Ben Hur czy Spartakus arcydzieła. Tytułowy Barabasz, to taki bohater, który ani nie ziębi, ani nie parzy i to mimo, iż wielki aktor Anthony Quinn starał się wycisnąć z tej postaci wszystko co się dało. Sama historia nie porywa, ot oglądamy po prostu następujące po sobie koleje losu naszego bohatera. Niby widać w tym filmie wielki budżet, ale reżyserowi nie udało się zrobić wielkiego widowiska. Zastanawia też, wykorzystanie bohaterów drugiego planu. Po co zatrudniać takie gwiazdy jak Kennedy, skoro reżyser nie zamierza go nawet pokazać z bliska i de facto, gdybym nie wiedział, iż gra on Piłata to z filmu bym tego nie wywnioskował; czy Borgnine, grający nieznaczącą postać trzecioplanową? Chyba tylko po to, aby ich nazwiska ładnie wyglądały w napisach początkowych. Generalnie Barabasz to dobry film, jednakże jeżeli ktoś oczekuje filmu na miarę Ben Hura to się niestety rozczaruje.