'Bo Roger Deakins to genialny operator' - który albo ma wielkiego pecha (13 nominacji i żadnego Oscara!), albo statuetka mu nie pisana :( A wielu jego operatorskich perełek przecież nawet nie nominowano, pierwsza z brzegu: Jarhead z 2005.

A mnie bardzo dziwi, że zdjęć do filmu nie robi JEFF CRONENWETH, syn JORDANa.
Dla mnie był to wybór wręcz oczywisty. Jego prace są daleko bardziej... posępne.

Imo Botoks lepszy, ale ten też dobry.

Villeneuve już na wstępie pokazuje, że nie ma zamiaru poprawiać Scotta, a jedynie dopełnić jego wizję. Kontynuacja traci kameralny wydźwięk na rzecz rozbudowy świata przedstawionego. Akcja często ucieka od zurbanizowanych przestrzeni do wielkich połaci syntetycznych plantacji, czy ruin Las Vegas, w których odbijają się echa dawnej świetności. Lokacje, scenografia, kompozycja kadru, gra światłocieniem i temperaturą barw udowadniają wielki talent operatorski Rogera Deakinsa oraz potwierdzają, jak wielkim estetą przywiązanym do szczegółów jest reżyser. Ten film trzeba obejrzeć na dużym ekranie! Nie jest to może maestria na miarę zdjęć Jordana Cronenwetha, ale brakuje naprawdę niewiele, a trudno mierzyć się z absolutem.

Całość recenzji tutaj, zapraszam:
pelnasala.pl/blade-runner-2049/

Jestem pod wielkim wrażeniem strony graficznej tego filmu. Dopiero po jego obejrzeniu zobaczyłam, jaki budżet mieli do dyspozycji twórcy. I wszystko stało się jasne. Da się zrobić film realistyczny do granic możliwości, ale do tego potrzebne są ogromne pieniądze. To jest właśnie coś, za co film dostał ode mnie tak wysoką ocenę - realizm. Być może przy piątym czy dziesiątym odtworzeniu oko wychwyci jakieś przekłamania, ale jak na razie mnie zamurowało.
Nie ma tu wybuchowych efektów specjalnych, skoków wzwyż na 100 metrów rodem z filmów Marvela czy wskakiwania do otwartych drzwi samolotu w stylu Jamesa Bonda. To po prostu matowy, brudny, odczłowieczony świat, w którym ciężko odróżnić co jest prawdziwe a co nie. W pamięci na długo pozostanie mi dialog: "--Czy jest prawdziwy? -- Sam go zapytaj" - krótkie podsumowanie świata, w jaki przenosi nas film.
Przykro mi, że nie będzie to film "kasowy", bo wysokie zarobki byłyby na pewno wyraźnym sygnałem dla innych twórców, że jeśli chce się podejść do klasyki to należy to zrobić właśnie w ten sposób. Ja się nie zawiodłam. Jestem i długo będę pod wielkim wrażeniem tego filmu.

Mam podstawy twierdzić, że dobra passa Villeuneve się zakończyła. Nie mam pojęcia jak film oparty na takiej historii mógł okazać się tak pusty. Piękna pod względem audiowizualnym wydmuszka. Kiedy słyszałem opinię o tym, iż Blade Runner 2049 jest filozoficznym dziełem dotyczącym kwestii człowieczeństwa, wykazującym się nowatorskim podejściem moje oczekiwania od razu stanęły na wysokim poziomie. Jednak okazało się, że Villenueve rucha swoją starą, rucha starego blade runnera i rucha widzów w dupę. Następnego filmu już nie nakręci, bo zamierzam mu zajebać liścia, a potem zajebię bucha śmierdziucha

Nie jest tak nowatorski jak pierwsza część ale reżyser nie próbował dla szacunku poprzednika niczego więcej. To, co nam przedstawił całkowicie zaspokaja moje pragnienie obejrzenia kontynuacji poprzedniego filmu. Muzyka jest przepiękna w obu filmach, dźwięk bardzo mnie poruszył(gotujący się na ogniu garnek to przykład perfekcji w szukaniu piękna w zwykłym świecie).
2,5 godziny poszło bardzo szybko, rzadko mi się to zdarza.

UWAGA! W OPINII MOGĄ POJAWIĆ SIĘ SPOJLERY!
Bardzo dobra kontynuacja. Co prawda, nie było w niej momentu, który zapadłby mi tak w pamięć i wzruszył jak słynny już monolog Roy'a z końcówki poprzedniej części, ale klimat został zachowany. Muzyka również nie odstaje od ścieżki dźwiękowej z poprzednika. Jeśli chodzi o kwestię wizualną to zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Aktorzy spisali się dobrze. Na największą pochwałę zdecydowanie zasługuje aktorka wcielająca się w postać Luv, brawa dla tej pani! Swoją urodą zafascynowała mnie aktorka wcielająca się w dr Anę, nie potrafiłam oderwać od niej wzroku. Mam nadzieję, że jeszcze gdzieś uda mi się ją zobaczyć. W filmie pojawiły się fajne nawiązania do poprzedniej części. Najbardziej podobała mi się końcówka, która zarówno muzyką jak i samą sceną z K od razu przywodziła na myśl Roya i jego monolog. Relacja K i Joi od razu skojarzyła mi się z filmem "Her", czułam się jakbym oglądała jego nową wersję i to udaną. Cieszę się, że wprowadzono ją do filmu.

Pełna zgoda co do dr Any. Wrażenie na mnie zrobiło zwłaszcza to jej spojrzenie, gdy K już wychodził

Mam nadzieje, że Villeneuve zaprosi Deakinsa do ekipy przy pracy nad Diuną. W samym BR2049 jedynie zdjęcia Deakinsa i muzyka Zimmera jak dla mnie stoją na poziomie.