dokładnie!!!!

Nie ma co stygmatyzować, że jeśli komuś "Boski" się nie podoba, to nie jest inteligentnym widzem. Przede wszystkim trzeba choć trochę znać kontekst włoskiej polityki i specyfiki bardzo długich rządów Chadecji i to może być bariera dla wielu osób. Natomiast zgadzam się, co do jakości filmu, jest świetny. Tego szukam w kinie biograficznym - ciekawej formy, odejścia od sztampy na rzecz pokazania niejednoznaczności. Bo jednak, mimo że Andreotti jest przez Sorrentino bardzo krytykowany, to reżyser pozwala mu się bronić. Charakteryzacja Servillo to jest oczywiście ekstraklasa, podobnie jak i jego gra. Natomiast to nie zaskoczenie, bo to jeden z najlepszych aktorów w ogóle.

Servillo to klasa sama dla siebie. Następny w kolejce jest Berlusconi ;)) Jestem pewien, że się nie zawiodę. Po "La Grande Bellezza" zostałem fanem i Servillo, i Sorrentino i planuję, w przypadkowej - chronologicznie rzecz ujmując - kolejności obejrzeć część ich dorobku - zarówno ich wspólnych projektów, jak i indywidualnych podejść. ;)

Pozwolę się po części nie zgodzić z Tobą. Film mi się podobał - rewelacyjna gra aktorów, reżyseria, zdjęcia sprawiały że film oglądało się wyśmienicie.
Natomiast olbrzymim minusem (tak jak wcześniej wspomniał bnch13) dla mnie było to, że zwyczajnie pogubiłem się podczas oglądania. Natłok postaci, których nazwiska mi nic nie mówiły, a które przewijały się przez ekran czasami tylko na parę minut, przeskoki w chronologii, które czasami ciężko mi było wychwycić, oraz specyficzny "włoski" klimat którego zwyczajnie nie lubię (nawet w Ojcu Chrzestnym)... Nie uważam się za osobę nieinteligentną - zwyczajnie nigdy nie interesowałem się ani Włochami ani ich historią czy kulturą, film natomiast rzuca widza na głęboką wodę - przez co dałem filmowi wymuszone 7 ( i to tylko ze względu że dużo "-" rekompensowały "+" wynikające z innych w/w rzeczy).

Stwierdzenie: "Pogubiłem się podczas oglądania, więc film nie do końca mi się podobał" przypomina mi pewną zasłyszaną anegdotę: "To kiepskie kino, bo mam do niego daleko".
To na pewno wina kina, że ktoś ma do niego daleko? To na pewno wina filmu, że nie zrozumiałeś pewnych rzeczy, czy też, że pogubiłeś się w chronologii?

Nie, nie jest to wina filmu. Tak samo, podręcznik od fizyki nie jest słabym podręcznikiem, w momencie kiedy biolog, nie mająca bladego pojęcia o fizyce go przeczyta i zrozumie połowę tego, co matematyk.
Powinno być jednak zrozumiałym, że bardziej mu się spodoba wtedy książka popularnonaukowa, która w prosty sposób stara się wytłumaczyć te same fenomeny, niż podręcznik z wzorami, skierowany do "w miarę ogarniającej klimaty" publiki, że pozwolę sobie na taką metaforę. I vice versa, kiedy matematyk zacznie zgłębiać temat podziału komórkowego.
Nie twierdze, że to kiepskie kino - z mojej wypowiedzi wynika wręcz przeciwnie.
Twierdzę, że nie jest to kino dla wszystkich (w tym dla mnie), i inteligencja nie ma z tym nic wspólnego. Poza główną postacią, nie zapamiętałem żadnego nazwiska, miałem problem w połapaniu się kto jest kim, w którym roku obecnie dzieje się akcja, kto ma jakie motywacje i cele. Pokazali Gorbaczowa - od razu wiedziałem gdzie jestem i co się dzieje na świecie. A potem zaraz znowu się pogubiłem bo wyskoczyło 5 nieznanych mi postaci, które pojawiły się na 2 minuty, by po półgodzinie filmu ponownie pojawić się na 4 minuty.
Twierdzę, że zwyczajnie ten film jest raczej skierowany do ludzi którzy mają choć nikłe pojęcie o włochach, lub po prostu lubią klimaty włoskiej mafii, rodziny czy vendetty. Ja nie lubię ani tego, więc zawyżam ocenę, jedynie za precyzję wykonania.