Na pierwszy rzut oka jest wszystko aby taki obyczajowo romantyczny film mógł się
podobać. Piękna kobieta, przystojny mężczyzna, wielka miłość, smutki i radości. Niestety
film jako, że jest osadzony w latach 40. tak razi absurdami, że ma się wrażenie jego
charakteru propagandowego.

Rosyjscy soldaci gwałcą szlachciankę a tu wpada główny bohater i ratuje ją w opresji.
Sytuacja możliwa, ale bardzo mało prawdopodobna. Było polecenie odgórne od Stalina
odpłacić się Niemcom. Frontowy kapitan nie ryzykowałby pomagania szlachciance, bo
mógł zostać oskarżony o sympatie do wroga.
Tym dalej tym lepiej, kapitan próbuje bronić przed NKWD ojca kochanki, który
wykorzystywał pracowników przymusowych i miał kumpli w SS. Możliwe tylko gdyby był
samobójcą.
Mój ulubiony absurd kochanek namawia główna bohaterkę aby wyjechała z nim do Rosji
(w domyśle małżeństwo). Jakby był synem Stalina, albo kuzynem Berii to co najwyżej
mógłby z niej zrobić sekretną kochankę i trzymać w jakiejś oddalonej od Moskwy daczy z
nakazem żeby nie wychodziła z posiadłości. Rosjanie mogli Niemki gwałcić, uprawiać z
nimi seks, zapładniać, może nawet niezobowiązujący romansik, ale pod żadnym
pozorem uczuciowo się z nimi nie fraternizować. Czytałem kiedyś, że jak rosyjski
porucznik w 47r. chciał uznać dziecko swojej niemieckiej kochanki i wspomagać ją
finansowo to na następny dzień dostał natychmiastowy przydział do placówki na Syberii.
Męża głównej bohaterki przedstawili jako totalnego naiwniaka. Nie ma go ponad rok
zastaje w domu niemowlaka i mimo, że jest profesorem fizyki nie potrafi obliczyć 9
miesięcy. Ach to pewnie miłość :)
Z drugiej strony przedstawienie Niemców. Mała mieścina, gdzie taka rodzina ze
świecznika byłaby głównym tematem plotek, a tu tylko przyrodnia siostra po
traumatycznych przejściach potrafi dodać dwa do dwóch i połączyć wizyty rosyjskiego
kapitana z ciążą siostry. Przecież każda przekupka by gadała, że jaśnie wielmożna Pani
dała d.... bolszewikowi i do tego ruskiego bękarta urodziła. Nie dano by jej ani synowi
żyć.

Fakt, że film zrobiony na fali wielkiej przyjaźni niemiecko-rosyjskiej widać gołym okiem.
Aby mógł się podobać trzeba wyłączyć logiczne myślenie albo skupić się tylko i wyłącznie
na pięknych wdziękach Muriel Baumeister.