Akcja filmu rozpoczyna się w 1915 roku. Wysłana przez rodzinę do ośrodka dla obłąkanych na południu Francji, rzeźbiarka Camille Claudel (Juliette Binoche) czeka na odwiedziny swojego brata, Paula. Opuszczona przez najbliższych, dręczona obsesjami, miota się między paranoją a apatią. Bruno Dumont, bohater retrospektywy 11. NH pokazuje, jak wokół bohaterki wznoszą się kolejne mury. Otaczają ją zimne ściany szpitala i pozbawieni władzy nad swoim życiem pensjonariusze. Jej zmysły wykrzywia nadwrażliwość, sprzeciw wobec losu, skazującego odmienne jednostki na zamknięcie. Smutkiem przejmuje obojętność ukochanego brata Camille, poety, zachwyconego dobrocią i mądrością Boga, a nie potrafiącego dostrzec cierpienia siostry. Claudel spędziła w ośrodku następne 30 lat życia, definitywnie zrywając ze sztuką.

Historia wybitnie uzdolnionej francuskiej rzeźbiarki. Pochodząca z ubogiej rodziny Camille Claudel (Juliette Binoche) od najmłodszych lat tworzyła prace, które znawców sztuki zaskakiwały dynamicznością i nowatorstwem. Nie mając żadnego oparcia w rodzinie, kobieta została kochanką Auguste Rodina. Po stracie dziecka zniszczyła większość swoich prac i zapadła w głęboką depresję. Umieszczona przez brata w szpitalu psychiatrycznym spędziła w nim 30 lat bez kontaktu z najbliższymi.