Pietro, producent filmowy, ratuje przed utonięciem kobietę. Po powrocie do domu dowiaduje się, że jego żona umarła. Zostaje jedynym opiekunem 10-letniej córeczki Claudii. Mężczyzna musi przystosować się do całkiem nowej sytuacji i nauczyć najprostszych, codziennych czynności. Wycofuje się z szaleńczego pędu, który towarzyszył mu w pracy, zaczyna szukać siebie, a przede wszystkim całe dnie spędza w parku obok szkoły córki. Tu na nowo rodzi się jego świat.
Na ekranie Nanni Moretti i ... Roman Polański (epizod).

Podczas rodzinnych wakacji nad morzem dochodzi do tragicznej śmierci żony głównego bohatera - Pietra Paladini (Nanni Moretti). Złośliwy zbieg okoliczności sprawił, że Pietro nie mógł być obecny podczas śmierci małżonki, gdyż ratował wówczas inną kobietę. Paladini ma 10-letnią córkę Claudię, która chodzi do szkoły podstawowej. Przy okazji odprowadzenia dziewczynki do szkoły Pietro impulsywnie postanawia poczekać na nią przed wejściem. Przez kolejne dni siada na ławce przed szkołą, gdzie pozostaje aż do zakończenia lekcji córki. Z tego miejsca obserwuje świat i ludzi, a także oczekuje nadejścia bólu po stracie bliskiej osoby. Jego krewni,  przyjaciele, koledzy z pracy oraz inne osoby przychodzą dodać mu otuchy, oferują wsparcie i starają się zrozumieć dziwaczne zachowanie Pietra. Być może w przyszłości jego cichy chaos zamieni się w odrodzenie duszy.

Ginie żona Pietro. Mężczyzna musi zająć się swoją córeczką. Co dzień odprowadza ją do szkoły, zasiada na ławeczce i czeka, aż skończą się lekcje. Ławeczka i pobliska kafejka stają się centrum jego świata. Tu odwiedzają go bliscy, tu przeprowadza rozmowy ze współpracownikami, staje się też częścią lokalnej społeczności, którą stanowią matki odprowadzające dzieci do szkoły, spacerowicze, właściciel kafejki i mieszkańcy okolicznych kamienic.