moim zdaniem to jeden z najlepszych filmów o miłości - myślę, że kto tego nie doświadczył (ja nie), albo nie jest w stanie się wczuć i wyobrazić tych uczyć (ja jestem) nie będzie w stanie docenić tego filmu. To nie bajkowy Pamiętnik, czy nawet Angielski Pacjent. Jedynie można porównać Zaklinacza Koni. To poświęcenie własnej namiętności dla rodziny - odejście z Robertem byłoby cierpieniem wszystkich. Z czasem Francesca znienawidziłaby Roberta. Nigdy nie byłaby w stanie zapomnieć o dzieciach - a nawet o mężu, którego tak naprawdę kochała. Inną miłością niż Roberta - bez namiętności i pożądania - ale kochała. W Robercie zafascynowała ją inność, tajemnica, to jak żył i co przeżył. Nie wiadomo, czy codzienne życie też byłoby dla niej tak fascynujące i czy z czasem nie byłaby jeszcze bardziej nieszczęśliwa niż na "nudnej" farmie. Film pokazuje obraz życia tamtejszych kobiet, których rola bądź co bądź sprowadzała się do prowadzenia domu i poświęcenia dla rodziny. Tak naprawdę to dzieci doceniły ją dopiero po śmierci. Dzisiaj już taka namiętność nie jest możliwa. Zakochujesz się w kimś i ciach mach rozwód. To nie jest problemem - tak naprawdę mało kto ma dylemat co będzie to będzie. A jeśli nie rozwód - to permanentny romans jest codziennością. A jak komuś jest źle to od razu ma depresję i bierze prochy - niestety taka prawda. Dlatego większość myślę nie jest w stanie do końca zrozumieć tego filmu. Podziwiam bohaterkę za jej siłę wewnętrzną i za to, że przez całe życie była w stanie zachować w tajemnicy to co przeżyła (chociaż zwierzenie przyjaciółce w jakiś sposób pomogło jej pozbyć się ciężaru, który nosiła). Gra aktorów i przekazanie emocji była niesamowita. Uważam, że jest to najlepsza rola Meryl Streep. Nie Wybór Zofii czy Sprawa Kramerów. Tutaj Meryl pokazuje kunszt aktorski. Patrząc na nią przeżywasz to co ona i praktycznie zaczynasz do Roberta (Clinta) czuć to samo.