Godzinę temu wyszłam z kina i zgadzam się z opinią. Również miałam wrażenie, że to całe silenie się na współczucie jest sztuczne i uważam siebie za osobą wrażliwą, którą nietrudno jest wzruszyć... ale tutaj nic takiego się nie stało. Brakowała mi dramaturgii i REALISTYCZNOŚCI, bo w rzeczywistości nie wszystko układa się tak wspaniale i prosto jak w "Cudownym chłopaku".
Gdy była scena z medalem to pomyślałam, że ten cukierkowy film nie może być bardziej cukierkowy. Jednak był. I też nie wiem za co dostał medal. Właśnie tu jest problem głównej postaci, bo nie posiada żadnej ciekawej cechy, osobowości, za którą można ją uznać za "cudowną". Auggie jest cudowny, bo ma zdeformowaną twarz, a ludzie zmieniają swoje postępowanie... bo ma brzydką twarz i rozumieją, że jest normalnym chłopcem, więc nie powinni być wobec niego okrutni. Ale to jest za proste i za banalne.

Za mało dramaturgi w filmie z gatunku kina familijnego? Rzeczywistość wygląda inaczej - wow ale odkrycie!!! Tylko że nie każdy chce oglądać tą Waszą rzeczywistość dodatkowo jeszcze na ekranie gdy widzi ją na codzień. Było by ok, gdyby np. u małego zdiagnozowali lekarze jakąś nie uleczalną chorobę o podłożu genetycznym? Pies im zdechł - macie swoją dramaturgię...

Phi, jak ktoś nie chce oglądać rzeczywistości - to zawsze ma do wyboru "Piękną i Bestię".

Phi, jak ktoś chce oglądać rzeczywistość - to zawsze ma do wyboru "Wołyń"

Niestety nie pamiętam co dokładnie powiedział dyrektor w scenie dawania medalu ale powiedział coś o tym, że wynagrodzona zostanie także osoba dająca siłe innym a to właśnie zrobił August. Dał siłe Summer i Jackowi żeby odłączyli sie od swoich niezbyt odpowiadającym im grupek, Jack czuł sie źle w swojej bo czuł sie biedniejszy (scena z sankami i potem w szkole kiedy dzieciak mówi że zostawił sanki na stoku a jakiś bezdomny sobie je wziął) a Summer przeszkadzało to jak ludzie oceniają Auggiego (scena w stołówce kiedy dziewczyny mówią, że Jack zaraził sie od niego dżumą i Summer sie do niego dosiada).

Znalazłem cytat ,, (…) gdy ich siła sama z siebie ogarnia serca innych”

Problem w tym,że Auggie tej siły nie miał. Gdyby nie Jack albo Summer cały czas siedziałby sam przy stole i się do nikogo nie odzywał. To pierwszy krok innego dziecka go zaktywizował i dopiero wtedy nabrał pewności siebie. Przecież po tym co usłyszał na Halloween znowu zamknąć się w sobie i wtedy pojawiła się Summer. Fakt,że nie miał łatwo,ale on MUSIAŁ jakoś sobie radzić,a dzieciaki nie miały żadnego obowiązku wychodzić z grupy przed szereg do ich zdaniem dziwnego chłopca. Zrobili coś co dla dziecka jest najtrudniejszą rzeczą, bo wyłamali się z grupy.