Róża jest młodą dziewczyną, która marzy o grze na skrzypcach. Wyjeżdża do Warszawy, gdzie zamierza uczyć się gry. Tam poznaje Michała, w którym zakochuje się bez pamięci. Wyjeżdża za nim do Petersburga. Michał jednak nie chce dalej spotykać się z Różą. Dziewczyna wraca do Warszawy. Nie potrafi się jedank tam odnaleźć. Jej ogromny talent został zmarnowany, wyszła za mąż za człowieka, którego nie kochała. Kobieta załamała się po śmierci ukochanego syna. Odrzuciła córka, która okazała się uzdolniona muzycznie. Róża postanawia pomóc jej w zrobieniu kariery. W życiu jednak jest bardzo nieszczęśliwa.

Schyłek XIX wieku. Róża jest córką Polaka zamieszkałego w Rosji. W młodzieńczym uniesieniu postanawia zostać skrzypaczką. Ojciec wysyła ją do Warszawy. Tam Róża zakochuje się w Michale, który jest synem jej nauczyciela muzyki. Zdrada ukochanego rozczarowuje dziewczynę do świata. Wychodzi za mąż z rozsądku, a jej talent muzyczny zostaje stłumiony. Winą za to obarcza przede wszystkim męża; przez wiele lat to właśnie Adam jest obiektem jej nieustannych ataków. Wreszcie pragnie się realizować wyłącznie przez dzieci. Ukochany syn Władyś podejmuje pracę w dyplomacji, a córka Marta zostaje śpiewaczką. Wówczas matka zaczyna żyć wyłącznie jej karierą. Stale rozgoryczona, jest postrachem rodziny. Wreszcie lecząc chorobę serca trafia w Berlinie do doktora Gerharda. Lekarz dociera do głęboko ukrytej, lepszej strony jej osobowości. Wyzwala w niej na powrót młodzieńczy entuzjazm. Bohaterka nagle odrzuca bagaż źle przeżytych kilkudziesięciu lat. Umiera pogodzona z najbliższymi i ze światem.