I stało się to czego się obawiałem. 12 lat temu będąc na tym
filmie w kinie ,wydał mi się on, na prawdę niezły. Chyba jednak
wtedy, efekty specjalne przesłoniły mi treść i masę nielogiczności,
bo po wczorajszym seansie nie było już tak kolorowo. Ba ,było
nawet bardzo drażniąco. Stało się tak przede wszystkim za
sprawą irytującej gry aktorów, słabych dialogów i braku
jakiegokolwiek przesłania. A temat przecież świetny. Bo kto
chociaż raz w życiu nie chciałby się znaleźć na miejscu
Sebastiana? Jedyne co można wywnioskować z tego thrillera to
to, że pewne rzeczy całkowicie mogłyby wymknąć się z pod
kontroli, każdemu kto by się znalazł w takiej sytuacji. Możliwości i
władza ,która za tym idzie byłaby bardzo niebezpieczna.
To oczywiście tylko spekulacje, bo jak wiadomo nikt jednak się w
takiej sytuacji nie znajdzie. Tak więc jeden z ciekawszych tematów
został tu bardzo powierzchownie ukazany i spłycony ,że nawet na
dobry thriller to nie wystarczyło, a przecież reżyserem nie był jakiś
''prawiczek'', a człowiek z bagażem doświadczeń. Ciekawe czy
Verhoeven czymś nas jeszcze zaskoczy, lecz na korzyść widza, a
nie jak w opisywanym przypadku, budząc w nas niesmak i
niedosyt?
Niestety przeciętnie również spisali się sami aktorzy. Dwoje
głównych czyli Bacon & Shue , tworzą bardzo denerwujące
postaci. O ile Kevina Bacona ,któremu ''dar'' wymknął się z pod
kontroli można jeszcze tolerować ,chociaż uważanie się za
manipulatora naturą i stawianie się na równi z Bogiem ,na
prawdę złości, a jego ironiczny i szyderczy wyraz twarzy, pewnego
siebie dupka, chwilami ,aż odpycha, o tyle Elisabeth Shue,
grająca jego byłą, już tolerować się nie da. Jej sztuczność na
ekranie bardzo dobija. Podróżuje przez cały film z głupiutkim
uśmiechem, jakby była na jakimś haju. Wygląda jakby była
zahipnotyzowana nie tyle osobą Sebastiana, co jego sukcesami.
Praktycznie jest tak do samego końca. No i jeszcze te absurdalne
sytuacje. Nagłe olśnienie Seby po roku pracy nad projektem,
momentalne uzdrowienie Matt'a z dziurą w brzuchu, sam efekt
spadającej windy. Nawet gdy Linda wisi na jednej ręce (!) w
szybie ma głupiutki uśmiech na twarzy. Końcówka zdecydowanie
zaniża ocenę, przynajmniej u mnie. Same efekty związane z
wybuchami zalatują trochę taniochą. Ale prawda jest taka, że
gdyby nie one (mowa o efektach specjalnych) byłoby pewnie 4.
Oprócz samego tematu bycia niewidzialnym to właśnie one
sprawiają ,że ''Hollow Man'' oceniam na 5/10. Tylko na tyle.
A co do wspomnianych efektów to samo ''przeistaczanie się'' czyli
znikanie i powracanie do świata widzialnych jest pierwsza klasa.
Życie ,poruszanie się ,elementy unoszone lub przepychane, a
także bohaterowie w bezpośrednim starciu z niewidzialnym
Sebastianem są zrobione doskonale. Wszystko to przykuwa
uwagę i budzi podziw. Przypomnieć trzeba, że film jest z 2000
roku.
Nikt wcześniej, ani pewnie nikt później nie stworzył takiego
majstersztyku w tym kierunku. Zajebista sprawa.
Ale za same efekty nie można uznać filmu jako dobrego.
pozdrawiam