Ja stawiałem na chorobę psychiczną. Bohater żyje, a martwy przyjaciel to jego schizofreniczna druga twarz. Ale twoja teoria też ma sens :)

też tak uważam.. odizolowany na własne życzenie , znalazł "przyjaciela , z którym weryfikował rzeczywistość, jak i również swoją własną bajkę w której żył;)

Moja interpretacja jest taka, że... film nie wymaga interpretacji. On po prostu jest, jak gazy, bąki i pierdnięcia. Manny jest tak bardzo naturalny i bezpośredni jak to tylko możliwe, a życie daje mu możliwość pomagania przyjacielowi. Pod koniec filmu przecież jest już tak żywy, że może dosłownie sam wynieść swojego przyjaciela z lasu. Manny jest prawdziwy (nawet dziewczynka go widzi... ba on w oczach dziewczynki jest bardziej wyraźny w tym momencie, niż główny bohater), jest trupem o nadludzkich i tym bardziej nadtrupich umiejętnościach, bo tak. Napędza go przyjaźń i tyle. Film jest surrealistyczny i zwyczajnie ludzki jednocześnie. Piękne w tym filmie jest to, że autorom udało się połączyć coś tak przyziemnego jak bąki, z opowieścią o przyjaźni i (symbolicznym, i nie tylko) powrocie do życia. Główny bohater wracał do "życia" rezygnując z samobójstwa i znajdując nowy cel w życiu, Manny natomiast wracał do życia dosłownie dla swojego przyjaciela. Film to arcydzieło właśnie w swej naturalności i bezpośredniości, to film w którym pierdzenie stało się narzędziem prawdziwej sztuki, całkowicie pozbawionym choćby odrobiny sprośności. To naturalizm, który jest piękny, groteska, która nie obrzydza, turpizm, który rozgrzewa serce.

Zwykle próbuję wszystko wyjaśniać logicznie, ale na rzecz tego poruszającego obrazu zwyczajnie dałem swojej logice kilka chwil wytchnienia, a zamiast tego pozwoliłem popracować uczuciom.

Dla mnie Manny po prostu tam był, będąc sobą, żywym trupem, który nie wymaga by go wyjaśniać czy zrozumieć skąd zyskał te moce... On po prostu tam był, by ocalić głównego bohatera, rozbawić nas swą niewinną przyziemnością i pokazać, że prawdziwa przyjaźń może ocalić życie.

Pięknie napisane.. zupełnie inne spojrzenia.. ja szukałam logiki, ale taka alegoria tez do mnie przemawia, dzięki:)))))))))

mhm interesting