Może nie napiszę teraz nic odkrywczego, ale główna bohaterka była z każdej możliwej dla niej strony zamknięta w świecie, który stworzyła dla niej jej matka... I to chyba był największy dramat tego filmu.
Nie wiem w sumie czy matka zachowywała się tak celowo, myśląc, że w taki sposób obroni swoją córkę przed złem świata, czy robiła to nieświadomie, nie chcąc, aby Nina szybciej dorosła i pragnąć, by już zawsze pozostała jej małą córeczką... Można jedynie się domyślać i samemu wyciągnąć wnioski. Albo może tylko ja nie zauważyłam w tej kwestii jakiegoś przekazu, który mógłby nakierować widza na tą odpowiedź... :)
Ale chyba najważniejsze, co rzuciło mi się w oczy, to przemiana, która dokonała się w Ninie w trakcie całego filmu... I sądzę, że spektakl w którym miała zagrać główną rolę pomógł jej w tym i można się domyślać, że był metaforą tego filmu.
Dziewczyna na początku była właśnie takim białym łabędziem - ulegała we wszystkim swojej matce, nigdy nie stawiała się. Nawet rzadko kiedy pokazywała, że ma jakieś swoje zdanie.
Z czasem uległa przemianie w czarnego łabędzia - wyraźnie widać, jak już bodajże w połowie filmu, zaczęła pokazywać, że przecież ona już jest dorosła i ciągle nie będzie siedziała pod kloszem... Stawiła się swojej matce - stanowczo nie chciała, by ingerowała w jej życie. Zaczęła żądać o chwile prywatności, o zrozumienie, że nie jest już małą dziewczynką i może sama sobie radzić w życiu i podejmować decyzje.
Uważam, że ten cały motyw ze spektaklem był jedynie jakimś ukrytym znakiem do zrozumienia filmu - że właśnie dzięki temu przedstawieniu Nina wyszła ze swej skorupki, która dokładnie broniła ją przed światem. Przełamała swój lęk, swoje niezdecydowanie i stała się po prostu inna - dojrzalsza, pewna siebie, no i co chyba najważniejsze, nauczyła się asertywności!
Mogę nawet rzecz, że film na pierwszy rzut oka jest o balecie i przedstawieniu, w którym główna bohaterka brała udział - no, bo w sumie tak jest - ale po przemyśleniu fabuły filmu, dochodzę do wniosku, że to wszystko nie było istotą całego filmu, a jedynie swego rodzaju kluczem do jego zrozumienia... :)

+ Film bardzo mi się podobał! :) Świetny przekaz, dobrze ukazany dramat życiowy głównej bohaterki i przepiękna muzyka w tle! :) + Mila Kunis - która bardzo spodobała mi się w roli Lily... Choć Natalie Portman wcale nie gorzej się spisała ;) ;)