Goście zgromadzeni na przyjęciu grają w karty. Gospodarz zabawia ich opowieścią o swojej babci, bogatej hrabinie, która niegdyś w młodości także lubiła grać i pewnego dnia przegrała cały majątek. Mąż nie zgodził się spłacić jej długów, ale z pomocą przyszedł jej znajomy -wróż, który przepowiedział, jakie trzy karty wygrają w kolejnych trzech rozgrywkach. Babcia gospodarza dzięki tej informacji odzyskała majątek. Opowieści gospodarza z uwagą przysłuchuje się jeden z gości, German. Znajduje sposób, by poznać leciwą już bohaterkę historii i próbuje ją zmusić do ujawnienia tajemnicy trzech kart. Starsza pani, zastraszona, umiera, ale Germanowi pojawia się duch zmarłej i zdradza tajemnicę. W kasynie gry German wygrywa w karty przez dwa kolejne wieczory. Nadchodzi trzeci…

Ekranizacja powieści A. Puszkina pod tym samym tytułem. Jeden z lepszych przedrewolucyjnych filmów, klasyczny przykład ekranizacji literackich – oceniał Wieńczysław Wiszniewski w encyklopedii „Chudożestwiennyje fil’my dorewolucjonnoj Rossii”. Najcelniejszym utworem filmowym Protazanowa epoki przedrewolucyjnej – pisał Jerzy Toeplitz w „Historii sztuki filmowej” – jest „Dama pikowa”, w której udało się reżyserowi zachować nie tylko wierność fabule, ale duchowi poematu Puszkina. (…) Protazanow dbał o to, by bohater filmu nie był sztucznie izolowany, a na odwrót – by żył i poruszał się w środowisku określonym społecznie, historycznie i geograficznie. Wielką wagę przykładał twórca filmowej „Damy pikowej” do zachowania stylowej ramy plastycznej. Nie tylko dekoracje i kostiumy, ale również charakter samych zdjęć musiał odpowiadać epoce. Wiera Orłowa, odtwórczyni roli Lizy, wspominała: A praca Iwana Mozżuchina, włożona w postać Germana! Był niezwykłe kreacyjny, pełen ogromnej inwencji, niezmordowany, pamiętający o każdym geście, poruszeniu głową, ruchu ciała – nie było tu śladu przesady lub przypadkowości! Był przykładem dla całej obsady. ( „Silent Witnesses: Russian Films 1908-1919”).
Filmoteka Narodowa