W pełni się zgadzam, historia na początku wciąga, a potem jest tylko gorzej i gorzej, brak emocji, nuda, papierowe postaci. Mi najbardziej przeszkadzało to, że w chwilach, kiedy główni bohaterowie już za chwilę mieli zginąć, nagle pojawiało się znikąd wybawienie i to zawsze, i stąd nie odczuwałem żadnego napięcia. Na przykład:
1. Dziewczyna wpada do domu, gdzie widzi psa, który zamienia się w demona, a nie ma umiejętności, żeby się uratować - wiadomo, że ktoś jej pomoże i nie zginie i faktycznie tak się dzieje;
2. Grupa idzie do hotelu, żeby uratować chłopaka-człowieka przed wampirami, a gdy już wiadomo, że nie dadzą rady z całą ich hordą... no domyślcie się.... przez okna wpadają jakieś wielkie psy;
3. Dalej wszyscy uciekają przed wampirami i wychodzą na słońce, kiedy główna bohaterka wychodzi po drabince, wiadomo że coś ją złapie za nogę i tak się rzeczywiście dzieje, ale przecież słońce tuż tuż i wiadomo, jak cała akcja się zakończy - tak też się dzieje,
4. Demony atakują główną bohaterkę i jej przyjaciół w piwnicy w ich siedzibie i gdy wszyscy już mają zginąć, ta nagle odkrywa w sobie nowe moce i co?..... tak, tak sami się domyślacie,
5. Główna bohaterka walczy na końcu z Valentine i... no tak... możemy się domyślić, że wykombinowała jakiś podstęp - tak też się dzieje.
Ten schemat jest powtarzany w kółko: Deus ex machina za każdym razem, więc zamiast napięcia i grozy pojawia nuda i myśl: "Kiedy zacznie się coś naprawdę, nie na niby." Kicha, jednym słowem, a szkoda.