Bo "technologia się nie przejmuje". "Ok., czasem zdarzają się błędy, wiadomo, że nie ma stuprocentowej pewności, że raz na 1000 przypadków się pomylę, nie wezmę jakiegoś tam czynnika pod uwagę, to wiedzieliśmy od początku. To jeszcze nie powód, by przestać mi ufać, skoro mylę się o wiele rzadziej, niż wy, ludzie. Zapraszam do współpracy". Tyle.

Ciekawa interpretacja,ja szczerze mówiąc nie do końca wiem jak ja to odbieram,być może gdyby raz jeszcze obejrzał film coś by to zmieniło.
Może kiedyś tak zrobię,dzięki za opinię :)

Po śmierci Pawła, ten napis "I'm ready" mnie przeraził. Komputer był najbardziej osobistą rzeczą chłopca i moim zdaniem, kiedy ojciec patrzył w ten ekran i widział napis "Jestem gotów", mógł odczytać to jak słowa chłopca: "Jestem gotowy na śmierć". Taka była moja interpretacja tej sceny. Bez analiz i przemyśleń, tak ją poczułem.

Po przemyśleniu przyszła mi do głowy jeszcze jedna interpretacja. Ojciec z rozpaczą i niedowierzaniem patrzy na słowa swojego bożka: "I'm ready". Maszyna, która stanowi potężny filar jego odczuwania i światopoglądu, zachowuje się jak gdyby nigdy nic. Dopóki ojciec żył w bańce bezpieczeństwa, to wszystko wydawało mu się realne. Kiedy spokój zakłóciła tragedia i lawina emocji - którą nie mógł się podzielić ze swoim bożkiem - zwątpił i cały jego sztucznie wykreowany świat pękł.

Czyli film opowiada nie tylko o wątpieniu w boga w sensie religijnym albo o tym, że trzeba w niego wierzyć, ale o zaufaniu bożkom w postaci technologii. I o zwątpieniu, że faktycznie są jakąś odpowiedzią.

Zgadzam sie z pana zrozumieniem. Dla mnie osobiscie bardzo gleboka scena bylo zwatpienie chlopca w obliczenia komputerowe dot. golebia przy zderzeniu ze smiercia psa, ktory zamarzl. Tu po raz pierwszy zaczal zadawac pytania ojcu o sens zycia, o smierc. Potrzebowal ojca jako autorytetu. I to dokladnie spotkalo ojca, fascynacja i ufnosc w swiat techniki stala sie niemalze pusta wobec straty wspanialego syna. Komputer jako tepa maszyna nie czuje bezgranicznej rozpaczy, ojciec niestety nie ma do kogo pojsc po odpowiedz, pocieszenie. Czuje sie ograbiony pod kazdym wzgledem i opuszczony. To film o tym, jaki jest sens zycia czlowieka, film o pokorze i o tym, ze jezeli czegos nie przyjmujemy i nie wierzymy, to niekoniecznie musimy miec racje.

Dodałbym jeszcze, że to jest film o tym, że rozum to zaledwie cząsteczka istnienia. Ludzie tak zagłębiają się w świat komputerów, bo one dają iluzję porządku, a człowiek pragnie mieć poczucie uporządkowania w chaosie życia. Wystarczy jednak obudzić emocje, czasami w sposób brutalny, żeby dostrzec tę iluzoryczność.

Tak a jeszcze można zauważyć jak jego bożek, po tragedii „jest gotowy”, bez uczuć, jak gdyby nigdy nic, a w ostatniej scenie kiedy ojciec niszczy ołtarz, spadają świece i na obrazie matki boskiej rysują się łzy formowane przez wosk, wydaję mi się, że ma to też jakieś znaczenie, że matka boska jakby nie jest obojętna tragedii i jest pokazana różnica pomiędzy bożkiem a Bogiem.

A moim zdaniem informacja, że komputer "jest gotów" to ukazanie i wyolbrzymienie tego całego bezsensu technologi wobec realnej rzeczywistości. Po śmierci syna, komputer informuje, że jest gotowy do dalszych obliczeń, a właśnie przez te nic nie warte obliczenia dziecko zginęło. Ojciec zawierzył komputerowi, zamiast pilnować dziecka, ufał wzorowi matematycznemu. Po wyświetleniu się tego komunikatu facet nawet nie dotknął klawiatury, bo zrozumiał, że to wszystko nie ma sensu. Niestety trochę za późno... Ten film to wspaniała lekcja, dla nas na szczęście bez ryzyka. Czas się wylogować i zająć się tym co na prawdę ważne - relacjami na żywo, z bliskimi. Na końcu filmu ukazana w monitorze twarz dziecka dokładnie pokazuje to co autorzy mieli na myśli. Żadne zdjęcie, czy nagranie nie zastąpi nam prawdziwej obecności drugiego człowieka.

Pieknie napisane. Ogladajac scene zrozpaczonego ojca, ktoremu wali sie swiatopoglad bylam wrecz przekonana, ze on ten komputer wyrzuci za okno. Komputer nie odpowie mu na pytania o nature, zycie, nie zastapi mu milosci do dziecka. Taka migawka, komputer na podstawie wyliczen pokazuje chlopcu, ze mama spi, ale ciocia pyta sie, co moze jej sie snic. I klapa, komputer nie wie, bo nie ma abstrakcyjnego myslenia. Na to ciocia,, ty jej sie snisz". Abstakcja, wyobraznia, wreszcie milosc, na koniec wiara sa niemierzalne. Bez tego czlowiek w pewnych momentach, jak nie zawsze czuje sie bardzo samotny i nieszczesliwy. Do kogo ma pojsc po ostateczne odpowiedzi? Nawet dziecko pyta o sens istnienia.

Nie byłoby większości tej rzeczywistości gdyby nie ta „bezsensowna technologia” więc proszę się tak skrajnie o niej nie wypowiadać

Nie chodzi o bezsensowność technologii, ale o nieprawidłowe z niej korzystanie. Dzisiaj ludzie są nadal zachłyśnięci technologią. Wierzę, że to się zmieni w przyszłości, ale my nadal nie umiemy się nią posługiwać. Ślepo wierzymy maszynom, spędzamy z nimi zbyt dużo czasu i tym samym odbieramy sobie pozarozumowe okazje do odczuwania.