Diabelski pył

Film miał olbrzymi potencjał, jednak Richard Stanley najwyraźniej postawił sobie za punkt honoru zanudzić widza na śmierć, wydłużając obraz w nieskończoność i wypełniając go nieskładnym bełkotem narratora. Znakomity klimat, super zdjęcia, fantastyczny pomysł z postacią demona pustynnego - to wszystko się rozmywa i...

to kaszana jak cholera.

Podobał mi się ogólnie klimat filmu, ale wykonanie już nie. Naprawdę był potencjał. A wyszło tak jakoś coś nie bardzo.

znakomity psychodeliczny horror z motywem Upadłego, klimat nie do opisania

do momentu, gdy urocza, zblazowana kobieta obezwładnia diabła lampką nocną. To jest chwila tego - uroczego skądinąd - idiotyzmu, który gości w większości filmów, tyle że w tych lepszych zdajemy się go nie zauważać.