Hahahahahahaha! Ha.

Nie.

Dziękuję za merytoryczną wypowiedź, jesteś dumą filmweba.

chyba żartujesz. taka dziwczyna jak Małgosia powinna dostac czyms przez łeb. zachouje sie totalnie niefajnie, masakrycznie! W foch za fochem. Nic dziwnego ze mężczyźni myślą, ze kobiety tylko sie obrazaja, skoro filmowcy przedstawiają je jak ta Małgosie.

oczywiscie, niefajnie że ktoś jej ukradł pomył. i że chłopak ją zdradzał. ale cała reszta jest śmiechu warta. Z Zakościelnego robią tu księcia na białym koniu, a z niej sfochowaną księżniczkę urodzoną w biednej rodzinie. Żałosne. Jeśli znasz takie księżniczki to wspólczuje

Chociaż podejrzewam, że nie o to Ci chodzi. pewnie chodzi Ci o to, że znasz dziewczyny z biednych dzielnic, które związały się z mężczyznami, pełnymi miłości i troski z 'lepszego świata'. W to wierze. Ale to jak tą historię (notabene ciekawą) przedstawili twórcy, to jest to żenujące, mdłe, słabe, nieżyciowe, kiepskie i niefajne. To mówiłam ja, filmoznawca z dyplomem :P

btw.Tylko Kożuchowska jest tu fajna. zagrała zabawnie, trochę przerysowała swoją postać, ale zrobiła to o wiele ciekawiej niż Dygant w Tylko Mnie Kochaj.

Brednie, nie wiesz o czym piszesz (oczywiście jesteś ignorantem, to fakt). Po pierwsze ten film klasyka polskiego kina moralnego niepokoju pierwszej dekady XXI wieku. Będzie dyskutowany jeszcze długo po naszej śmierci i twoje paszkwile tego nie zmienią (są jak brzęczenie komara wobec pracy kotła parowego (a kocioł parowy robi straszny hałas, piszę, żebyś zrozumiał metaforę). Po drugie charakterystyka głównej bohaterki jak i całe uniwersum tego dzieła są po prostu idealne. Małgosia to dziewczyna z prowincji, która trafia do wielkiego miasta i tam, wbrew przeciwnościom losu (których alegorią są kożuchowska i ten jej pierwszy chłopak żigolo-nieudacznik) zdobywa posadę oraz zakochuje się z wzajemnością w prezesie największej firmy reklamowej (który świetnie skacze z trampoliny i potrafi walczyć wręcz a na dodatek jest diabelnie przystojny). Przecież to jedna z najbardziej wiarygodnych historii filmowych jakie mogły powstać. Tysiące takich dziewczyn rocznie przyjeżdża do wielkich miast i tam znajdują miłość w ramionach młodych i romantycznych prezesów firm reklamowych. Tak wygląda prawdziwe życie.


Poza tym charakterystyka firmy... Po prostu idealnie odpowiada rzeczywistości. Zastanawiam się czy scenarzysta nie zatrudnił się na jakiś czas w którejś z Warszawskich firm reklamowych, by lepiej poznać panujące tam realia. Idealnie ujęto rzeczywiste proporcje czasu spędzanego przez pracowników na opracowywaniu projektów do czasu spędzanego na popijaniu kawy na tarasie biurowca, chodzeniu na pływalnię i biurowych podrywach.

Szkoda mi czasu na dyskusje, natomiast co do bycia ignorantką - skończyłam filmoznawstwo. Ale wiem, dla Ciebie to nic nie znaczy :)

Mieliście tam zajęcia z sarkazmu?:P

Szkoda, że nikt nie wyłapał sarkazmu:)

Cudowny jest ten komentarz, uśmiałem się na maksa i uważam jak autor, dzieło sztuki o prawdziwym życiu!

podobnie
jestem wstrząśnięta, muszę przewartościować swoje życie

Ja też jestem wstrząśnięta, a najbardziej tym, że filmoznawcy nie wyczuwają sarkazmu.

Ten film to właśnie jeden z tych gniotów. ; (
mi osobiście do gustu nie przypadł...