że to jak na razie ostatnia rzecz z Eastwoodem jako aktorem. W związku z czym wszyscy wchodzą w trupiarski nastroik, który zwiększa fakt, że główny bohater jest uperdliwym, ślepnącym staruchem, najprawdopodobniej chorującym na prostatę. Ale jak to już w kilku innych filmach Clinta bywało, wisielczy humor pokazuje po prostu, że trzeba pokonywać mit wiecznej młodości na rzecz umiejętności świadomego starzenia się. Bardzo niewiele osób jest w stanie spojrzeć obiektywnie na zmiany wynikające z naturalnych procesów natury.