Dwóch policjantów dostaje wezwanie do sprawdzenia mieszkania, w którym słuchać było strzały. Mężczyźni zastają tam awanturującą się parę. Chłopak strzela do policjanta skazując go na wózek inwalidzki. Akcja właściwa rozgrywa się po paru latach od tego wydarzenia. Sparaliżowany mężczyzna żeni się z dziewczyną, która była tamtej nocy w mieszkaniu, a chłopak odsiedziawszy wyrok postanawia odnaleźć byłą kochankę i udowodnić, że się zmienił. Brzmi zawile, ale Drżące ciało to najbardziej przystępny film z dorobku Almodovara, który do tej pory obejrzałam. Nie ma tu zakonnic w ciąży, transwestytów, księży- pedofilów, molestowania, a głównymi bohaterkami wcale nie są prostytutki. Podobało mi się łączenie losów bohaterów, to w jaki sposób wpływają na swoje życia. Twórcy nie zdradzają wszystkiego o swoich postaciach i gdy widzowi wydaje się, że potrafi opowiedzieć się po której jest stronie, kto jest winny, a kto jest tylko ofiarą wychodzą na jaw fakty zmieniające cały obraz danego bohatera. Ciężko znaleźć tu podział na złych i dobrych, ponieważ każda postać skrywa jakąś tajemnicę i właśnie to sprawia, że Drżące ciało tak dobrze się ogląda.

https://zprzymruzeniemokaa.blogspot.com/2017/10/weekend-z-javierem-bardemem.html