Może wypada sprostować, że nie jest to film akcji, a bardziej takie kino drogi, gdzie większa część fabuły rozgrywa się w samochodzie. Pojedyncze sceny akcji/walki są tylko przerywnikami dla ciągnących się dialogów, ale w mojej ocenie działa to na korzyść filmu.
Podobnie wcale nie przeszkadza w odbiorze niski budżet filmu oraz obecność dosłownie czterech aktorów; reszta to postacie czysto epizodyczne.
"Droga milionerów" jest w dużej mierze przewidywalna; już od początku wygląda na to, że taksówkarz nie jest tym za kogo się podaje, ale i tak historia potrafi zaciekawić i trzymać w napięciu.
Miałem przyznać 7/10, ale w końcówce cała intryga tak zgrabnie się wyjaśnia, że dałem gwiazdkę wyżej. Potwierdza to wysoki poziom scenariusza, który jest tutaj najmocniejszą stroną i pomimo całkiem zawiłej akcji praktycznie nie posiada żadnych niedomówień, zaniedbań czy zapomnianych wątków.
Jedyne co wydało mi się mocno naciągane to brak sprytu ze strony tego Romana - niby taki profesjonalny gangster a nie dostarczył Casper'owi i Billie zdjęcia poszukiwanego oszusta; zamiast tego lakoniczny opis: biały mężczyzna, ciemne włosy, drogi granatowy garnitur i brązowa teczka.
I jeszcze wtedy, gdy taksówkarz i Casper prowadzą skutego kajdankami Greg'a - Roman nie obserwował ich, nie kazał wcześniej sprawdzić swoim ochroniarzom, tylko dopiero w ostatniej chwili dowiaduje się, że ten prawdziwy Julius przychodzi uzbrojony i właśnie do niego strzela, a w kajdankach został doprowadzony ktoś zupełnie inny.