trafne stwierdzenie. ale mimo wszystko powiedziałbym, że przede wszystkim liczy się tylko jednostka, i jej prywatność. nie sposób żyć życiem innych i wczuwać się w cudze role. możemy to robić, ale tylko w jakimś drobnym stopniu. na tyle, na ile pozwalają nam okoliczności. widać to na przykładzie bohatera, który swoją traumę przeżywa sam, razem z dziećmi. otwiera się na świat, ale robi to tylko w takim zakresie na ile go stać w danej chwili. nawiązuje nić porozumienia z outsiderami (jak on) i to dzięki nim w końcu odżywa.
trudny (w odbiorze) film, ale rzeczywiście na koniec miałem wrażenie, że to było dobre półtorej godziny...

O tym jest ten - dla mnie średni - film? O niedostrzeganiu przeżyć innych ludzi? O tym są wszystkie filmy, bo takie jest to życie. Każdy jest samotny, a bycie razem oznacza tylko podwójną samotność. Owszem, poprzez zakochanie się czy pożądanie potrafimy przekroczyć nieco swój egoizm, tak przynajmniej wydaje się... Ten film jest międzygatunkowy (thriller, dramat, familijny), ale - moim zdaniem - jego twórcom nie udało się dobrze poukładać tego między. Mąż żyje rok w zawieszeniu, nie wie, co stało się z żoną. I my nie wiemy. Ale to nie jest thriller, bo reżysera nie interesują tropy wiodące do wyjaśnienia tego zniknięcia. Mąż wraca w dziecięce strony i raz bawi się z dziećmi, innym razem o nich zapomina. Jak w życiu (swoją drogą, któż uwierzy, że ojciec czy wujek tak często bawią się z dziećmi, tylko w filmach tak jest). Los Samira i stosunek do niego naszego bohatera wskazywałby z kolei, że zaczyna się coś na kształt maskulinizmu. Itd. itp. Reżyser lawiruje i osłabia film łapiąc kilka srok za ogon.

"osłabia film łapiąc kilka srok za ogon"
...bo przekaz może być taki, że życie wychodzi z chaosu, w nim trwamy i szukamy jakiegos klucza, porządku. Wielowątkowość oddaje pomieszanie wewn, w jakie wprawia faceta stan zawieszenia; niczego nie wie na pewno, jest niegotowy na rolę ojca-matki, ma przeżywać żałobę i jednocześnie być silnym dla dzieciaka. Francuzi mają takie deliryczne narracje w swoich filmach, ale oddaje to dobrze klimat przeżyć przecietnego człowieka. Szczególnie w takim położeniu.