Jest to dość ciekawe spojrzenie na książkę Karola Dickesna, jednak film nie jest wybitny. Całość ogląda się dobrze, ale tylko ze względu na dobre aktorstwo. Fabuła nie powala - pomysł był dobry, gorzej z wykonaniem i pociągnięciem wątków. Scenariusz niezły, ale mógłby być znacznie lepszy.

Na plus jest nastrojowa muzyka i montaż, lecz największą zaletą tej produkcji (jak już wcześniej wspomniałem) jest dobra gra aktorów. Matthew McConaughey dobrze zagrał durnego, nie zyskującego mojej sympatii playboya, jednak nie urzekła mnie jego gra. Owszem zagrał dobrze, jednak sądzę, że w innych kreacjach spisywał się znacznie lepiej.

Matta przebiła Jennifer Garner, która naturalnie wcieliła się w bardzo sympatyczną i czułą postać jaką jest Jenny. Ale to wciąż nie jest gwiazda tej produkcji. każdy się chyba zemną zgodzi, że najlepszą aktorką w z obsady jest rudowłosa Emma Stone. praktycznie wszystkie sceny z jej udziałem były zabawne, i to tylko przez jej śmiech, mimikę, czy modulację głosu. Aktorka kradła każdą scenę, a gdy znikała z ekranu chciało się jak najszybszego jej powrotu.

Film oceniam na 6/10, mimo iż jest naciągana przez aktorów.