PILINHA: {__webCacheId=filmBasicInfo_pl_PL, __webCacheKey=779255}

Dusza i ciało

Testről és Lélekről
7,4 9 475
ocen
7,4 10 1 9475
7,0 23
oceny krytyków
Dusza i ciało
powrót do forum filmu Dusza i ciało

Film bardzo dobry, a mógłby być arcydziełem, gdyby od sceny w wannie został inaczej poprowadzony. Trochę tego nie kupuję. Za szybko też został ucięty wątek snów - który przecież jest najbardziej genialną rzeczą w filmie! Świetny pomysł, ale czegoś mocno brakuje.

Luluonthebridge

Zgadzam się, mógłby być bardziej satysfakcjonujący. Przez pierwsze półtorej godziny przyjemnie widza kołysze, wciąga i intryguje tym oniryzmem, ładnymi zdjęciami, a później trochę jednak burzy to wrażenie pospolitym zakończeniem. Scena w wannie bardzo mi się podobała (zwłaszcza zacięcie płyty), natomiast w dalszej części rzeczywiście zabrakło pomysłu. Chociaż radioodbiornik polskiej produkcji był miłym akcentem :)

ocenił(a) film na 8
eoste

Dokładnie! Umówmy się, ale ten nagły telefon z wyznaniem był zwyczajnie tani. Dobrze by było, gdyby w tym miejscu wrócili do snów - motyw ocalenia wpletli w oniryzm, a nie poszli na skróty jak w komedii romantycznej. Ba, mogli zastosować otwarte zakończenia, jakąś nieoczywistą formę - wtedy te wszystkie obrazy zostałyby we mnie na dłużej, a tak - uciekły po seansie. Szkoda.

ocenił(a) film na 6
Luluonthebridge

Ja również zgadzam się, że film mógł być jeszcze lepszy, gdyby tą historię poprowadzono inaczej. Kojarzy mi się z kinem Kaufmana i przypomniał o niedocenionej "Anomalisie". Swoją drogą to ciekawe, że węgierscy reżyser sięgają tak subtelnie po zjawiska nadprzyrodzone:) Nie mam może teraz recepty na idealne zakończenie, ale taki finał mi również nie pasował. Niekoniecznie oczekiwałbym tu czegoś dramatycznego, a nawet fajnie, że zakończenie jest dla bohaterów pozytywne, tylko sama jego forma i taki romantyczny banał (bohaterowie zbliżyli się cieleśnie, jelenie znikły, na śniadanie wyszło słońce:)) nie wydawał mi się spełniony w estetyce filmu. Podobnie rozwiązanie z samobójstwem w wannie uważam, za zbyt pospieszne (spowodowana raptem jedną rozmową z mężczyzną), ale samą scenę ratuje właśnie ta estetyka.

tocomnieinteresuje

Co do sceny w wannie, to mnie urzekł jej komizm i autentycznie się na niej uśmiałam :) W zasadzie teraz myślę, że chyba mogliby zakończyć film po odebraniu przez główną bohaterkę tego "zbawczego" telefonu. Obyłoby się bez zbędnego niesmaku i w błyskotliwym momencie.

ocenił(a) film na 6
eoste

Na swój sposób to była absurdalnie zabawna scena. Trochę może przewrotna w kontekście całego filmu. W sumie jednak wprowadzenie wątków z liryczną piosenką i panią psycholog wprowadziło trochę lekkiego, humorystycznego nastroju.

ocenił(a) film na 9
tocomnieinteresuje

Hmm. Dla mnie po rozmowie w stolowce bylo pewne ze ona teraz sprobuje sie zabic.
Z jej perspektywy to byl koniec, nie potrafilaby juz do niego dotrzec. Trzeba zauwazyc jak wielka prace ona wykonala w poprzednich dniach. Nic wiecej nie potrafilaby juz zrobic.

Scena wyznawania sobie milosci tez uwazam ze przedziwna, podobnie jak seks. Jaki facet dalby sie rade kochac z taką kobietą? On musial to tez przepracowac.

Koniec szybki, ale pokazanie czegokolwiek poza poczatkiem zwiazku to bylby material na kolejny film. Natomiast watek snow sluzyl z perspektywy rozwoju opowiesci do tego, ze zaczeli ze soba rozmawiac. Normalnie ta dwojka ludzi nie mialaby mozliwosci zawrzec ze soba kontaktu.

ocenił(a) film na 6
druidh

jak dla mnie seks był mocno "naciągany". W kontekście jej problemu wręcz nieprawdopodobny, co zburzyło realizm całości.

ocenił(a) film na 9
tocomnieinteresuje

Hmm... Nie znam się na tej chorobie, nie jestem lekarzem, ale mi to pasowało do zachowania bohaterki. Zakładając, że film nie jest tylko dla psychiatrów, to moje poczucie kompletności jest równie uprawnione, co twoje poczucie naciągnięcia sceny. Z tym z resztą nie będę dyskutował, bo z medycznego punktu widzenia mogło właśnie tak być.

W zakończeniu jest natomiast scena, która pokazuje, że jest ono celowe i przemyślane. Czy mogłoby być inne? Zapewne, jak w przypadku każdego dzieła.
Scena kak ona ściera te okruszki ze stołu, a on na to patrzy. Widać w tym, że oni się dobrali i że prawdopodobnie będzie dobrze. Nikt nie lubi takiego zachowania, od razu cię ono denerwuje, a on po prostu popatrzył i tyle. On wie jaka ona jest i po długiej walce ze sobą, bo to w filmie trochę trwało stwierdził, że warto jest zaryzykować kolejny związek.
Ciekawe jest to, że oni są z dwóch różnych biegunów i człowiekowi kompletnie odwrotnemu w konstrukcji jakim jest pan dyrektor pasuje jego nieomal zupełne przeciwieństwo.

Zakończenie jest więc pozytywne nie tylko w takim powierzchownym sensie: Andrzej z Marią dobrali się i żyli długo i szczęśliwie. Reżyserka delikatnie uśmiecha się zza kadru, że ludzie potrafią się dobierać nawet jeśli różnią się fundamentalnie w swojej psychicznej konstrukcji. Tak bym to odczytał.

ocenił(a) film na 6
druidh

Moje zastrzeżenie budził fakt, jaki ona miała problem z dotykiem/otwarciem sie. Nie jest to w ogóle punkt widzenia medyczny, bardziej wynikający jedynie z oglądania filmu. Przyznam, że ona była mi bardziej bliska, niż mężczyzna, który mimo wszystko jawił mi się, jako gbur, aczkolwiek ta szorstkość wynikała z jego problemów w relacjach:) Stąd ich spotkanie nie nastąpiłoby nigdy, gdyby nie te sny, które ich ośmieliły, co samo w sobie jest bardzo ładnym pomysłem na film.

ocenił(a) film na 9
tocomnieinteresuje

Zgadza się, ale ona od początku o tym wie, nie lubi w końcu nawet światła / ciepła słonecznego na skórze. Potem jakiś czas nad tym pracuje. Czy jest to tak łatwe do zmiany jak pokazano w filmie? Trudno powiedzieć, pewnie raczej nie. Pytanie tylko, czy to nie był bardziej problem psychiki w tym sensie, że ona czegoś nie lubiła i nie widziała najmniejszego powodu aby to zmieniać, bo w sumie po co? Dopiero tak konkretnie zaczęła to robić jak zorientowała się, że on chce ją dotknąć.

Jestem gotów bronić tezy, że nawet jak już się przemogła, dalej nie wiedziała dlaczego dla niego ten dotyk jest taki ważny. :D
Film w każdym razie skłaniający do refleksji nad ludzkim życiem i recepcją świata.

druidh

Właściwie to stwierdzenie, że nie rozumiała, dlaczego dotyk jest dla niego taki ważny, jest bardzo trafne. Ja też podskórnie chyba odniosłam takie wrażenie. Bohaterka była raczej nie do końca dojrzała emocjonalnie (a więc też w sferze seksualnej). Podejrzewam, że w wyniku jakiejś traumy - tym bardziej, że chodziła do psychologa dziecięcego , który - zdaje się - leczył ją od dziecka. I zdecydowanie wolała to od terapii dla dorosłych.

A niechęć do światła to faktycznie ciekawy motyw, ale nie mam pomysłu, skąd to się mogło wziąć/jakie mogło mieć znaczenie :)

tocomnieinteresuje

Maria ma problem z dotykiem, bo jest typową osobą ze spektrum autyzmu. Neurotypowi mogą mieć problem ze zrozumieniem tych zachowań. W Polsce zwłaszcza, gdzie autyzm kojarzy się powszechnie ze słabo kontaktującym, wyalienowanym osobnikem, mamy problem z identyfikacją tych niezrozumiałych reakcji. Tymczasem jest to często niemal niezauważalny neurologiczny " defekt", powodujący określone konsekwencje w zachowaniach społecznych i niezrozumiałą dla większości nas, percepcję świata. Wybór tej postaci jest celowy, dzięki jej autyzmowi, reżyser mogła zademonstrować samą esencję miłości, odartą z ozdobników i gry wpisanej w uwodzenie. Miłość wymaga jednak udziału duszy, reprezentowanej przez sny, i ciała, podkreślonego jej problemem z dotykiem i jego suchą, obezwładnioną ręką. Obie te sfery są nakreślone przez reżyser z ogromną subtelnością, a jednocześnie niemal matematyczną, kliniczną, w najlepszym tego słowa sensie, precyzją. Jeden z najpiękniejszych, najsubtelniejszych i perfekcyjnie przemyślanych filmów o samotności, miłości. Skończony bez jednej zbędnej sceny, ba ..ujęcia. Masterpiece. 10plus

ocenił(a) film na 8
druidh

Objawy należą do spektrum zaburzeń autystycznych, czasami np. delikatny zespół aspergera.

ocenił(a) film na 8
tocomnieinteresuje

Nie uważam, żeby scena seksu była nieprawdopodobna. Po pierwsze trudno zdefiniować na czym dokładnie polegał jej problem- czy była osobą aseksualną, czy miała traumę, wiadomo na pewno, że była zaburzona na tle relacji międzyludzkich, natomiast to przecież nie było tak, że ich pierwsze spotkanie sfinalizowało się seksem. W czasie jej pierwszych odwiedzin w scenie, w której Endre próbował przełamać barierę i dotknął Marie, ta odruchowo się odsunęła. Zanim nastąpiła wiadoma sprawa, Maria przygotowywała się psychicznie i myślę, że kluczowe jest tutaj to, że miała motywację do tego, aby się przełamać, że dążyła do tego z własnej woli- faktycznie pragnęła tej bliskości, tylko nie w kontekście aktu seksualnego, a samego bycia przy Endre. Mało realistyczne byłoby, gdyby bohaterka nie poczyniła żadnych kroków w kierunku zmiany, gdyby nie czuła takiej potrzeby i ot tak nagle by uległa. Maria moim zdaniem traktowała bliskość fizyczną w innych kategoriach, jak napisałam- nie zależało jej na akcie seksualnym samym w sobie, tylko na bliskości w bardzo czystym, "dziewiczym" ujęciu. Film wbrew pozorom oferuje całkiem szerokie pole do interpretacji- można się zastanawiać dlaczego, jeśli nie zależało jej na seksie to się na niego zgodziła, można odpowiedzieć na to bardzo banalnie, ale jednocześnie w kontekście całej fabuły wiarygodnie- z miłości. Ona rozkoszowała się tą chwilą na swój sposób, a on na swój. Do niczego nie została zmuszona, sama dążyła do odblokowania się pod tym względem. Ponadto uważam, że Maria jest tytułowym uosobieniem duszy, zaś Endre- ciała. Film stawia tezę, że miłość może iść w parze z cielesnością (jak miało to miejsce na końcu filmu z naszymi bohaterami), ale oba te aspekty mogą również istnieć oddzielnie (wcześniejsza scena seksu Endre z koleżanką- sama fizyczność, bez miłości). Jeżeli chodzi o sny to moja interpretacja jest nieco inna- powszechnie przyjmuje się, że sny są odzwierciedleniem nieświadomości, bohaterowie- nie do końca świadomi na jawie, pragnęli bliskości, zaś od momentu, w którym sobie to uświadomili i to pragnienie zostało przeniesione do wymiaru rzeczywistego, sny nie miały dalszej racji bytu. Wiem, że to dość stereotypowe ujęcie snów, natomiast to powszechna teoria więc niewykluczone, że kierował się nią reżyser.

ocenił(a) film na 6
nowhore94

Dawno pisałem o filmie i w sumie miałem po seansie mieszane odczucia. Nadal jednak pozostaje on gdzieś mi w głowie. Może oczekiwałem mniej prostego rozwiązania po prostu, albo też podchodzę zbyt podejrzliwie do szczęśliwych zakończeń. Jednak - trzeba przyznać - że bohaterom się ono w tym przypadku bardzo należało. Film jest momentami metaforyczny, ale też bywa przyziemny i to powiązanie duszy i ciała można odczytywać na kilku poziomach. To, co napisałaś jest dla mnie ciekawe i się również zgadzam.

ocenił(a) film na 8
nowhore94

Jeśli zapytacie mnie to ona miała zespół Aspergera.

ocenił(a) film na 8
Luluonthebridge

Ja wątek nagłego zakończenia snów zrozumiałam chyba inaczej. To było wyjątkowo wymowne. Duże oczekiwania, potem niesatysfakcjonujący seks, brak snów i te okruszki na końcu. To nie jest szczęśliwe zakończenie.

ocenił(a) film na 8
dedorka

Ja uważam, że jak najbardziej szczęśliwe zakończenie. Brak snów oznacza, że osiągnęli wspólnie, to czego im brakowalo - drugiej połówki, seks powiedziałabym, że satysfakcjujacy, dla każdego na swój sposób, a przy wspólnym śniadaniu szczęśliwi i roześmiani, jak nigdy dotąd, a okruszki, no cóż ona taka była, jest i będzie, a jemu to nie przeszkadza.

Pobierz aplikację Filmwebu!

Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
phones