Film pokazuje puste, cyniczne, pozbawione idei, marzeń i ambitnych celów życie człowieka, który opływa w luksusy. Człowiek ten skupia się na konsumpcji, a jego jedyną obawą jest to, że ta konsumpcja może zostać zakłócona. Sny najczęściej pokazują nam nasze najbardziej ukryte w podświadomości obawy. Dzięki nim możemy zobaczyć co jest dla nas najważniejsze. I z tej perspektywy właśnie oglądamy film. Widząc powtarzający się sen w którym konsumpcja zostaje zakłócona, widzimy co dla bohaterów jest ważne i jak puste to jest. Jest to pusta droga donikąd, zamknięty krąg w którym bohaterowie są uwięzieni. Ta pusta droga, która nie ma celu jest idealną metaforą ludzkich pragnień zmysłowych, które przecież nigdy nie mogą zostać zaspokojone, a mimo to człowiek potrafi zatracić się w próbie ciągłego ich zaspakajania. Człowiek bogaty jest na to szczególnie narażony, ponieważ to trudność i cierpienie, od których jest odgrodzony bańką luksusu, są zazwyczaj najlepszą motywacją do uszlachetniania życia.