Opowiadanie Kinga od samego początku jest skąpane w nieprzyjemnym nastroju. Długa podróż jest ostatnią szansą na ocieplanie się stosunków w skłóconym małżeństwie. Przedstawione tam okoliczności generują uszczypliwe dialogi i oschłą atmosferę, które w obliczu wydarzeń zaistniałych w opowieści, dodają kolorytu do i tak niepokojącego klimatu. W filmie za to mamy do czynienia z radosną parką przecinającą bezdroża Nebraski. Przez ten zabieg atmosfera siadła. Nie jest lepiej po dotarciu do Gatlin, gdzie z niepokojącej aury również nie pozostało nic.

Serdecznie polecam opowiadanie Stephena Kinga, natomiast zdecydowanie nie polecam tej adaptacji. Nie jest to film zły, jednak po porównaniu do pisemnego oryginału, od razu widać, że jako "Dzieci Kukurydzy" prezentuje się on słabo (a przecież istnieją bardzo udane adaptacje filmowe książek).