Dziwny film do oceny,niby przynudza on widza i nie za wiele się w nim dzieje,a z drugiej strony ma w sobie coś co przyciąga i trzyma widza w ciekawości do końca seansu.Na plus również urokliwa główna bohaterka która ma ewidentnie jak to kiedyś powiedziała pewna posłanka "k......i" w oczach.

pytanie jak w tytule

Na końcu kradną srebra

Nic nie ma do zaoferowania...

Dziwny, neurotyczny obraz. Skomplikowani bohaterowie oraz gęsta, mroczna atmosfera nadają temu filmowi ciekawy wydźwięk jednak brak spójność sprawia, że ciężko się go ogląda. Niedokończone wątki i co najważniejsze brak linii przewodniej powoduje, że film staje się nudny i męczący, a główna bohaterka nie wzbudza...

Benoit Jacquot może nie należy do ścisłej elity europejskich reżyserów, jednak jego filmy historyczne zapamiętałem jako bardzo przekonujące i oryginalne, łączące kameralność z duszną atmosferą niepokoju i zagrożenia. Taki był "Markiz de Sade" z 2000 roku, a także "Żegnaj, królowo", gdzie w ostatnich dniach Marii...

w życiu bym się nie spodziewał tak szybkiego zakończenia. Aż rodzi się pytanie czy będzie kontynuacja. W niektórych momentach filmu, jest tak jakby rozpoczęty wątek i nagle zgaszony. W dwóch, albo trzech miejscach miałem takie wrażenie. Nie wiem czy książka Octave Mirbeau o tym samym tytule na której podstawie został...

dla "dziewczyny Bonda". :-)

Początek XX wieku. Célestine, śliczna młoda służąca oczekuje od życia więcej, niż los może jej zaoferować. Świadoma swojej seksualności dziewczyna zauważa, że jest obiektem fascynacji kolejnych panów domu. Odruchowo broni się przed tym, ale szybko uczy się czerpać przyjemność z coraz bardziej odważnych erotycznych...

Szkoda czasu na to ... Brak pomysłów ?

ot taka kolorowa wydmuszka wg prozy Octave Mirbeau.
posklejane bez składu i ładu wycinki z życia młodej kobiety bez sensu i praktycznie bez końca...
czekałem na jakikolwiek sens i się nie doczekałem...

raczej dla kobiet, no mężczyźni mogą się lekko przymusić do oglądania ze względu na niezła służącą (ale tylko niezłą)

Film nie zawodzi jeśli chodzi o warstwę wizualną. Scenografia, domostwo i okoliczności przyrody są uchwycone doskonale. To samo tyczy się strojów. Niemal każdy kadr to gotowy obrazek. Niestety nie udało się oddać do końca ducha powieści, choć jest tu wiele dobrych momentów i wspaniałe kreacje Lei Seydoux oraz Vincenta...