Film Janusza Kondratiuka z oprawą muzyczna Czesława Niemena, lata 70-te, szarość, nuda PRL-u i spotkanie się 5 osób. One i oni nieatrakcyjni i niemądrzy. Dziewczyny z podwarszawskiej prowincji, szukające wrażeń w stolicy, młodzi mężczyźni, skrępowani, niepotrafiący prowadzić najprostszej rozmowy. Dialogi sztuczne, wymuszone, bez sensu powtarzane np. "jest wiele możliwości","na ulicy nie zawieram znajomości", "to nie ulica to peron", "lodówka to porządna, mała dużo prądu zżera", "telewizor to tylko kolor, o jeszcze nie podłączony, pewnie nowy","rozmawiać się powinno kulturalnie", "chłopcy z miasta zawsze są lepsi" itd..Jedna z bohaterek zjada 3 porcje kremu, chociaż go nie lubi, bo nie chce wypaść źle w towarzystwie, na końcu i tak to zwymiotuje... Inżynier z magistrem próbują ratować sytuację z dziewczynami i idą do kawalerki znajomego kelnera (Zbigniew Buczkowski doskonały) i uprawiają "końskie zaloty" z rozmowami o niczym. Kelner ma być postacią idealizowana z wytwornością towarzyska i przepustką do wielkiego świata....Świetne aktorstwo trzech dziewczyn Ewy Szykulskiej, Ewy Pielacha-Mierzyńskiej, Reginy Regulskiej. Polecam niezwykły film postdokument.