Gdyby na FW była opcja zaznaczania "lubię to" przy tematach i komentarzach, to już byś miała ode mnie "lajka':)

Dzięki, miło mi ;)

fajnie dzięki, że to opisałaś , nie rozumiem tylko o co chodziło z tym pomieszczeniem Mary w którym Gordon ogląda swoje zdjęcia z rodzinką , skąd te zdjęcia tam się wzięły ? :/

Jak wspomniałam byli ze sobą podobni (Mary i Gordon) dlatego zostaje on pokazany w tym samym pomieszczeniu, które należało do Mary. Zdjęcia, które tam były miał w kieszeni. Najpierw (pierwsza scena chyba) Gordon pokazuje zdjęcie z chrztu Phillowi, potem kolejne sceny, kiedy on sam oglądał je w samochodzie. Później po prostu je powiesił i tyle ;)

dzięki za odpowiedź :)

nie ma sprawy ;)

Wydaje mi się, że po tym co zrobił swojej żonie i dziecku nie wrócił już do domu tylko zamieszkał właśnie w tym samym pomieszczeniu co Mary - właśnie z tego względu co napisał jatuginemamo, aby pokazać kolejną analogię. Szkoda, że film ma taką niską średnią, bo klimat i pomysł są fenomenalne. Niestety chyba niektórym trzeba wszystko na tacy dawać.

Dodałbym, że gdzieś w połowie filmu w domyśle Gordon zabija rodzinę. Jest pokazane nerwowe wejście do domu, jakiś krzyk, huk i jest ciecie. Od tego dnia Gordon juz nie wraca do domu, jest scena w której podjeżdża pod dom, ale nie wysiada z samochodu. Boi sie wejść, bo w środku są ciała rodziny.

Tak naprawdę to w kwestii tego, czym jest Simon to interpretacja jest dowolna, film nie daje jasnej odpowiedzi.

Simon może być demonem, który przychodzi i przejmuje kontrolę nad ludźmi, kiedy są przerażeni i słabi, bo wtedy "oni mu pozwalają" co Simon kilkukrotnie powtarza w filmie.

Simon może też być, tak jak sugerujesz, po prostu postacią symbolizującą ekstremalną część ludzkiej natury, która budzi się w momencie "przeciążenia" (Mary - mała dziewczynka, sama w ciemności, zostaje przestraszona przez Petera, rozbija swoją nową lalkę i kaleczy się o nią - strach, wściekłość, smutek po zniszczeniu lalki, fizyczny ból. Gordon - długotrwały stres i przemęczenie z powodu niestabilnej pracy i problemów z chorą córeczką, próbuje miło zaskoczyć żonę, nagle zostaje oblany wrzątkiem, dziecko wrzeszczy, żona wrzeszczy, pies szczeka - wyczerpanie, frustracja, zaskoczenie, złość, hałas). "Przeciążenie" jest szokiem tak silnym, że rozbija osobowość na części. Emocje, które wywołały szok nie znikają, strach, ból i wściekłość sugerują psychice stan zagrożenia życia, więc kontrolę przejmuje najbardziej pierwotna, zwierzęca część rozłamanej osobowości, nakazująca walkę na śmierć i życie, której nic już nie powstrzymuje. Natomiast kiedy szok ustępuje, osobowość pozostaje rozbita, ale trauma wywołana zarówno samym szokiem, jak i poczuciem winy za to, co nastąpiło po nim spycha groźną część (Simona) wgłąb umysłu. I tym sposobem o istnieniu Simona nikt nie wie, ale mimo wszystko on wciąż tam jest i w pewnych momentach może się "obudzić" i natychmiast przejąć kontrolę, a potem znów się ukryć.

A w sumie to żadna z tych interpretacji nie musi być właściwa, bo Simon może równie dobrze być ogólną alegorią zła, bezosobowego i wszechobecnego, do którego uciekają się właśnie "słabi i zranieni", kiedy już nic innego im nie pozostaje.

Oczywiście sam klimat filmu sugeruje opcję numer 2, dlatego też ją opisałem najobszerniej, ale nie należy jej uznawać za jedyną słuszną, bo twórcy dali nam w tej kwestii wolną rękę :D

Ja jednak pozostanę przy tym, że nie jest to żadna nadnaturalna postać. Nie ma w filmie żadnej wskazówki, żeby doszukiwać się czegoś paranormalnego. Nie bez kozery akcja filmu dzieje się w szpitalu psychiatrycznym. Według mnie chodzi właśnie o to, że człowiek sam nie zdaje sobie sprawy do czego jest zdolny w skrajnych emocjach i sytuacjach. Mary miała trzy "osobowości". Pierwsza "Księżniczka" nie znała Simona, dopiero druga "Billy" wiedziała o kim mowa, chociaż próbowała jakby blokować do niej dostęp. Mam na myśli to, że Simon jest bardzo głęboko w ludzkiej podświadomości.

Oczywiście to moja interpretacja, każdy ma prawo do swojej. Dzięki za Twoją ;)

Wg mnie jest wskazówka by doszukiwac się czegoś co jest paranormalne. Mianowicie - kiedy Mike otwiera pierwsze pudełko z taśmami to wsyztsko się zaczyna, tak jakby uwolnił ducha przeszłości związanego z Mary. W momencie Otworzenia pudełka w innym pomieszczeniu Gordon kaleczy się w palec.

Simona poznajemy praktycznie na samym początku. Scena w której zwiedzają szpital, Gordon patrzy na wózek inwalidzki, słyszy głos. Dlatego też nie sądzę, żeby otwarcie pudełka było początkiem, wskazuje raczej na połączenie między tymi dwojga.

Powiązania Gordona i Mary zrozumiałem, ale ciekawi mnie postać Phila. Sprawa z ludźmi i telefonem to jedno. Rzecz w tym, że on był świadomy stanu Gordona, ale na końcu i tak nie chciał nikogo wezwać, bo "dowiedzą się o reszcie", czyli wiedział, że ich pozabijał, ale wolał chronić go przed odpowiedzialnością. Poza tym był jedyną osobą, której Gordon nie zabił, a kiedy Craig przyszedł do szpitala, rozpłynął się w powietrzu. To tak, jakby Phil był inną częścią psychiki Gordona, która starała się uchronić go od kłopotów, ale jednak był człowiekiem... Jakieś idee?

Wtedy gdy stali nad ciałem Hanka, to Phil już nie żył i wg mnie były to tylko omamy Gordona.

Gordon zaczynał roić sobie w głowie, że to Phil coś kombinuje. Ta scena kiedy stoją nad ciałem Hanka to wyobraźnia Gordona, który dalej wmawiał sobie, że jest niewinny.

Racja, myślałem, że Phil przeżył. Czyli był kozłem ofiarnym dla psychiki Gordona, to ma sens.

Bardzo dobrze opisane. Brawo.

Dzięki ;)

Po raz pierwszy widziałem session9 dobrych parę lat temu. Moje widzenie tego filmu, jego interpretacja pozbawiona była wszelkiego rodzaju czynników nadprzyrodzonych czy paranormalnych, których obecność jednak sugerowałoby zaliczenie filmu do gatunku horrorów. Moim zdaniem film nie wchodzi w obszar horroru jako takiego, przypomina raczej thriller psychologiczny; to co zdecydowanie nadaje mu grozy to muzyka, dla mnie absolutny majstersztyk - zarówno film jaki muzyka.
Obraz upadku człowieka nadmiernie obarczonego problemami życia, których ciężaru nie potrafi udźwignąć, dezintegracja jego psychiki. Taki odbiór jest mi bliski i wydaje się oczywisty natomiast ukazywanie Simona jako demona czy innego czorta jest nadinterpretacją. Jednakowoż wszystkie te sugestywne momenty jak przywitanie się Simona z Gordonem w pierwszych minutach filmu, połamany nagrobek Marry przy którym usiadł Gordon, dziwne widziadło, które ujrzał Hank po zainkasowaniu premii i inne sprawiają, że glosa aprobująca wydaje się jak najbardziej uprawniona. Jeśli przyjąć akceptowaną w tym wątku interpretacje simona jako części ludzkiej psychiki to pojawiają się pewne nieścisłości natury logicznej dotyczącej treści filmu. Miałbym tu na myśli pewne różnice między przypadkiem Mary Hobbes a szaleństwem Gordona a precyzyjnie mówiąc przebiegu ich choroby, po dłuższym jednak zastanowieniu stwierdzam, że session9 tworzy niemal doskonale logiczną całość nie pozbawioną wszakże możliwości nadinterpretacji.

No właśnie strasznie się zgadzam z tą interpretacją, tak zdecydowanie było i dlatego tutaj w tym momencie film zawodzi - otóż Mary była małą dziewczynką, a Gordon dojrzałym, ustatkowanym facetem. Rozumiem, że mógł w afekcie uderzyć żonę, ale przecież w ogóle z kwiatami do niej przyszedł i tak w jednej chwili zmieniło mu się całkowicie nastawienie, pomijając już fakt, że od strony fizycznej noga paliła go jak cholera, także na pewno nie w głowie mu było mordowanie żony i dziecka.

A Mary to wiadomo, totalnie inna psychika, dodatkowo wykorzystała fakt, że był nóż pod ręką - bez tego pewnie też by nic nie zrobiła. A co do takiego starego kolesia, co już swoje przeżył, swoje osiągnął - w "Wyspie Tajemnic" mieliśmy weterana wojennego, którego wojna skrzywiła - tu też brakuje czegoś z przeszłości, co by uwiarygodniło ten jeden moment.

No i jeszcze na koniec kolejne pytanie - czemu zrobił lobotomię Hankowi? Czemu Simon znowu się u niego po nocy ujawnił?

On poszedł do żony zdrowy z kwiatami :) A zona przypadkiem wylała na niego wrzątek, stąd atak. Tak samo jak Mary upadła na lalkę. Później dopiero noga mu dokuczała, przez to poparzenie. Oglądałam film dano, ale wydaje mi się, że dobrze pamiętam. sytuacja z żoną była retrospekcją.

Świetna interpretacja jatuginemamo.
Ogólnie film warty polecenia, jak najbardziej intrygujący.
Tylko jedna scena mnie rozwaliła swoją komicznością: Gordon cały umazany we krwi i z nożem w ręce kuśtyka w stronę Jeff'a, a ten pyta się czy to OK, że wziął sobie jedno Oreo ;) Rozumiem, że Jeff był w lekkim szoku po tym jak wylądował sam w egipskich ciemnościach gdy skończyła się benzyna w generatorze, ale widok tego w jakim stanie był Gordon powinien go otrzeźwić...

Używali czerwonej farby do oznaczania niebezpiecznych miejsc. Jeff mógł pomyśleć, że Gordon był umazany farbą:)

Serio ktoś myślał, że tam jakieś Kacpry i opętania były? Wow.

A czemu Mike przesluchuje ta taśmę? Nie mieli jak nawiązać?

Jak dla mnie nie jest to żadne wytłumaczenie, wszystko co mówisz jest przecież jasne, no chyba że ktoś oglądając ten film tego nie zauważył, w co ciężko mi uwierzyć. Film tragiczny.

Gdybyś popatrzył na inne tematy na forum to byś wiedział że wiele osób o takie rzeczy pytało, więc odpowiadam: tak niektórzy pewnych rzeczy nie zauważyli lub nie skojarzyli.

Generalnie zgadzam się, choć w moim odczuciu Simon, nie jest produktem depresji, lecz ma swoje źródło w niskim poczuciu własnej wartości - tu mają swoje źródła: zawiść, zazdrość, impulsywność, złośliwość... czyli wszystkie te narzędzia, które służą wyrządzaniu krzywdy drugiemu człowiekowi. Człowiek o wysokiej samoocenie nie pastwi się nad innymi. Jest ponad tym wszystkim i jego postępowanie nie jest podyktowane słabościami.

Tak. Masz rację. Chociaż to bardzo od czapy. To znaczy cały pomysł scenarzystów.

Za bardzo zagmatwali. Co symbolizował tamten wózek na korytarzu, albo altana na którą Gordon patrzył. A Hank? Żona zginęła, bo go wkurzyła - impuls, więc czemu Hank? Zaczaił się na niego w szpitalu? Dlaczego ranił go, a nie zabił? Nie łatwiej byłoby gdzieś schować zwłoki? A monety i srebrne przedmioty? Co one tam robiły, czy to była pułapka? Skąd monetę miał potem Horatio? Znalazł? Film przez jakiś czas próbuje zmylić oglądających, np. że za wszystkim stał rudy. Nie wychodzi. Hank miał szpikulec, Horatio też coś do cięcia w łapie trzymał i im obu Gordo broń zabrał i wykorzystał?

Szkoda. Przez długi czas twórcy wysoko mierzyli, ale w końcu i tak spadli. Jak zwykle.

Czemu więc Simon w obu przypadkach jest tym samym Simonem? Czemu Gordon nie był świadomy tego co sam robił (co Simon robił za jego pośrednictwem)? Czemu Marry również nie była świadoma tego co zrobiła bratu i rodzicom? Oczywiście można to uznać za zabiegi twórców filmu, że niby wszyscy maja takie mroczne instynkty które pod wpływem stresu wychodzą na wierzch. Ale ile ludzi robi coś naprawdę złego i nie jest tego świadoma? Nie jest jasne czy Simon jest częścią ludzkiej psychiki, chociaż można to tak interpretować.

Nieprawda. Cały film opowiada właśnie o opętaniu przez siłę wyższą. Nie jest to oczywiście stwierdzone wprost, dzięki czemu film jest niejednoznaczny.