"Powiedziano, że coś tak małego jak trzepotanie skrzydel motyla może spowodować tajfun na drugiej stronie globu"

- Evan... O mój boże. Kupę lat...
- Co u Ciebie?
- No wiesz... leci...
- Nie... Nie wiem... Nawijaj
- Uczę się na Akademii, u mnie ok, mama też.
- Szluga?
- Nie... odkąd byliśmy dziećmi...
- Ja rzucałam sto razy.
- Idziesz do domu?
- Mhm.
- Mogę Cię odprowadzić?
- Jasne.
- Jak tam Tommy?
- Potrzymali go w pierdlu parę lat. Teraz pracuje w warsztacie.
- To spoko.
- Dalej mieszkasz z tatą?
- Nie, utrzymuję się sama odkąd skończyłam 15 lat.
- To wymaga wielkiej odwagi.
- Nie, jeśli pamiętasz mojego ojca.
- Nie możesz być z mamą?
- Nie, ona ma teraz swoją rodzinę.

- Powód dla którego tu wróciłem, to ze względu na Ciebie.
- Ze względu na mnie? Dlaczego?
- Pamiętasz jak byliśmy dziećmi i ja traciłem przytomność?
- Oczywiście...
- Część tych wspomnień wraca, i chciałbym z Tobą porozmawiać o jednym szczególnym.
- Postaram się przypomnieć.
- Kiedy byliśmy dziećmi, twój ojciec kręcił film o Robin Hoodzie
- Co chcesz wiedzieć Evan?

- Czy on? Co się stało tam w piwnicy?

- Słuchaj, to było dawno temu. I dlatego przyjechałeś? Zadając te głupie pytania o Robin Hoodzie?
- Nie... po prostu myślałem, że mogło się tam wydarzyć coś złego.
- Masz jakiś cel w tym? -
- Niezależnie co się tam stało, to nie nasza wina. Byliśmy dziećmi, nie mogliśmy nic zrobić.
- Zamknij się Evan! Marnujesz swój oddech.
- Nie możesz się nie nawidzieć za to, że twój ojciec to jebnięty świr.

- Kogo chcesz przekonać Evan? Przyjechałeś aż tu żeby rozpamiętywać to gówno... tylko dlatego, że masz złe wspomnienia? Czego po mnie oczekujesz? Że się wypłaczę na twoim ramieniu? I powiem, że już jest wszystko w porządku? Pierdol się Evan. Nic nie jest lepiej. Nic nigdy się nie polepsza. Jeśli byłam taka cudowna, to czemu do mnie nie zadzwoniłeś? Dlaczego pozwoliłeś mi tu gnić.

[...]

- Jakiś koleś zostawił wiadomość do Ciebie.

- Co powiedziałeś mojej siostrze skurwielu? Wczoraj ryczała do mnie przez telefon ponad godzinę.
Powiedziała, że jest w takim stanie, bo byłeś u niej wczoraj.
Ona się kurwa zabiła... Nie żyje -

[...]

- Masz rację... nie wierzę Ci.
- Tak sądziłem, że nie uwierzysz.
- Nikomu o tym nie mówiłem do teraz. I pewnie nie powiem.
- Jestem jedyną osobą której powiedziałeś? Dobry motyw... I co? Inne laski się moczą przy tym? Idą na to gówno?
- Wiesz... mam to w dupie czy mi wierzysz, czy nie. Jestem zbyt zmęczony, żeby Ci udowadniać...
- O, to teraz jest dowód...
- Skąd mogę wiedzieć, że masz pieprzyk w niezręcznym miejscu?
- Każdy za 50 dolców Ci to powie.
- A co powiesz na fakt, że wolisz zapach skunksa niż kwiatów. Że nie znosisz Salandro. Bo w jakiś sposób wiem, że przypominam Ci twoją siostrę przyrodnią. I że jak masz orgazm, to drętwieją Ci palce u nóg. Jestem pewien, że wszyscy twoi klienci to wiedzą. Wiesz... myślałem, że powinnaś wiedzieć.
- Wiedzieć co?
- Że byłaś kiedyś szczęśliwa. Ze mną...
- Wiesz... jest jedna poważna dziura w twojej opowieści. Nie ma takiej pieprzonej możliwości na tej planecie i żadnej innej, że byłabym w społeczności.
- Byłaś tam szczęśliwa...
- O, płaczesz sobie. Mogę skorzystać z twojego portfela?
- Jasne... ja go nie potrzebuję, tam gdzie idę.
- Co? Znowu idziesz zmienić komuś życie? Może tym razem wylądujesz w rezydencji zamiast tutaj kończyć.
- Mam już tego dość, za każdym razem, kiedy staram się komuś pomóc wszystko się pieprzy

- Nie poddawaj się teraz spryciarzu. Skoro zrobiłeś tyle dla mnie, to dlaczego nie wrócisz w czasie... i nie uratujesz pani Helpern i jej dziecka? A może wtedy Lennyemu by nie odpieprzyło i by nie zrujnował mi rodziny. Nie, wróć do czasu, kiedy miałam 7 lat i wypieprz mnie przed kamerą mojego ojca

[...]

- Nienawidzę Cię, jeśli jeszcze raz do mnie podejdziesz to Cię zabiję i całą twoją rodzine...
...Żegnaj Kayleigh.