Film opowiada historię lekarza szpitala psychiatrycznego, który odkrywa, że wśród jego pacjentów znajduje się człowiek cierpiący na amnezje i nie posiadający historii choroby. Lekarz przenosi go do swojego domu i samodzielnie poddaje terapii.

W trakcie prac porządkowych we wrocławskim szpitalu, zniszczonym podczas powodzi, młody lekarz (Borys Szyc) zauważa, że dokumenty jednego z pacjentów (Grzegorz Wolf) przepadły bez śladu. Pacjent sam nie jest w stanie z nikim się porozumieć, nie reaguje na próby kontaktu. Lekarz postanawia zastosować wobec tajemniczego pacjenta terapię, która pozwoli odkryć jego tożsamość. W dodatku sam, niby detektyw, rozpoczyna prywatne śledztwo, które ma doprowadzić do wyjaśnienia zagadki. Nawet nie podejrzewa, że prawda, którą odkryje, może zagrozić życiu innych ludzi.

Wrocław, 1997. Do miasta zbliża się wielka powódź, trwa ewakuacja szpitali. Młody psychiatra Konstanty Grot (Borys Szyc) odprowadza do autobusu katatonika (Grzegorz Wolf). Pacjent nie jest w stanie z nikim się porozumieć, nie reaguje na próby kontaktu. Jednak kiedy autobus rusza, niespodziewanie żegna lekarza charakterystycznym gestem – takim samym, jak zmarły niedawno ojciec doktora. Poruszony Kostek postanawia dowiedzieć się czegoś o Płockim, okazuje się jednak, że jego dokumentacja medyczna przepadła bez śladu. Psychiatra postanawia zastosować wobec tajemniczego pacjenta nietypową terapię, która pozwoli odkryć jego tożsamość. Równolegle rozpoczyna też prywatne śledztwo, mające doprowadzić do wyjaśnienia zagadki. Powoli odkrywa budzące grozę okoliczności, które stawiają sens podjętej terapii pod znakiem zapytania.