Początkowo miałem mieszane uczucia, ale gdy się okazało, że film nie jest pomnikiem beznadziejnych czasów komunistycznych, ale czymś, czego byśmy się raczej nie spodziewali po produkcjach tamtych czasów (a przy najmniej ja bym się nie spodziewał), to zrodziło się we mnie zainteresowanie. Uważam, że film jest świetny, ale prosty przez co może trochę głupiutki, potrafi jednak rozśmieszyć. Może też stanowić pewnego rodzaju oderwanie od dzisiejszej rzeczywistości - polityki, facebooka, reklam przerywanych filmem (tak, tak) no i szczególnie wszechobecnej przemocy i prostej miłości. Oczywiście kilka gagów można by odnieść do tamtych czasów, co sprawia, że w filmie wyśmiewa się pewne stereotypy (np. nieporadność służb). Co ciekawe w filmie mamy policję, a nie milicję. Powoduje to, że człowiek na prawdę może zapomnieć choć na te 1,5 godziny filmu o rozterkach przeszłości i teraźniejszości, i zagłębić się w nieistniejący świat, który nagle ktoś zekranizował. Końcowa scena z pokazaniem ekipy kręcącej film też chyba niespotykana w tamtych czasach.