Izrael, czasy współczesne, ranek. W mieszkaniu Feldmanów wybrzmiewa dźwięk dzwonka. To przedstawiciele wojska, pragnący poinformować, z wielkim smutkiem, że Jonathan, syn Dafny i Michaela, zginął w trakcie wykonywania służby. Ona mdleje, on jest w szoku, w ciągu sekundy cały świat legł im w gruzach. Młodzi intruzi próbują pomóc, są uzbrojeni w środki uspokajające, zestaw dobrych rad żywieniowych oraz ćwiczoną zapewne na specjalnych szkoleniach empatię. Pomóc jednak nie mogą, jedynie utrudniają, odchodzą więc ze spuszczonymi głowami. Dla Feldmanów dopiero teraz zaczyna się prawdziwy koszmar, potęgowany przez kolejne godziny spędzone na różnych spotkaniach i rozmowach. Dlaczego ich to spotkało? Co się stało z ich dzieckiem? Jak ich młodziutki syn mógł zginąć, skoro miał stacjonować gdzieś, gdzie jest bezpiecznie? Dlaczego nie będą mogli zobaczyć ciała? Może jednak nie zginął? To jednak dopiero początek wydarzeń, które postawią całe starannie poukładane życie Feldmanów pod wielkim znakiem zapytania.

Pewnego dnia zwyczajne izraelskie małżeństwo, Michael i Daphna Feldmannowie zostają zdruzgotani niespodziewaną wiadomością. U progu ich domu pojawiają się żandarmi i informują o śmierci ich syna Jonathana podczas służby na niemal opustoszałym posterunku wojskowym. Z biegiem czasu Michael staje się coraz bardziej sfrustrowany niekończącymi się wizytami całej armii krewnych i biurokratów składających nieszczere kondolencje. Podczas gdy jego żona przeżywa żałobę w ciszy i spokoju, Michael wpada w spiralę gniewu, który przybiera coraz bardziej absurdalne rozmiary – analogicznie do surrealistycznych doświadczeń wojennych jego syna...